همه چیز درباره صومعه استودنیتسا در کرالجوو، صربستان

صومعه استودنیتسا یکی از مهم‌ترین بناهای مذهبی و تاریخی صربستان و یکی از شاهکارهای معماری صرب-بیزانسی است. این صومعه در حدود سال 1190 میلادی توسط استیفن نمانجا، بنیان‌گذار سلسله نمانیچ، ساخته شد. استودنیتسا به‌عنوان مرکز معنوی و مذهبی دولت قرون وسطایی صربستان نقش حیاتی داشت.

این صومعه شامل کلیسای ویرجین (Church of the Virgin)، کلیسای شاه، و مجموعه‌ای از آثار هنری و معماری بسیار ارزشمند است. نقاشی‌های دیواری بیزانسی داخل کلیسا که به قرن‌های 13 و 14 میلادی بازمی‌گردند، از برجسته‌ترین ویژگی‌های آن هستند.

فعالیت‌ها

بازدید از معماری: تحسین معماری تاریخی و نقاشی‌های دیواری.

عکاسی: از مناظر طبیعی اطراف و فضای معنوی صومعه.

کشف تاریخ: آشنایی با تاریخچه دوران نمانیچ و اهمیت مذهبی صربستان.

شرکت در مراسم مذهبی: برای علاقه‌مندان به فرهنگ و مذهب ارتدوکس.

صومعه استودنیتسا یک مقصد مهم برای تاریخ‌دوستان، معماران، و کسانی است که به دنبال درک عمیق‌تری از میراث مذهبی و فرهنگی صربستان هستند. این مکان یکی از مهم‌ترین نمادهای هویت ملی صرب‌ها به شمار می‌رود.

صومعه استودنیکا در اواخر قرن دوازدهم توسط استفان نمانیا، بنیانگذار دولت صرب در قرون وسطی، مدت کوتاهی پس از کناره گیری وی تأسیس شد. این صومعه بزرگترین و ثروتمندترین صومعه ارتدکس صربستان است. دو بنای تاریخی اصلی آن، کلیسای ویرجین و کلیسای پادشاه، که هر دو از مرمر سفید ساخته شده‌اند، مجموعه‌های گران‌قیمتی از نقاشی‌های بیزانسی قرن سیزدهم و چهاردهم را در خود جای داده‌اند.

صومعه Studenica که به عیادت باکره مقدس اختصاص یافته است، کلیسای مادر تمام معابد صربستان است. در یک دوره زمانی بسیار طولانی ساخته شد. مرحله اول کار در بهار 1196 تکمیل شد، زمانی که استفان نمانیا از سلطنت کناره گیری کرد و در صومعه نذر رهبانی کرد.  هنگامی که او بعداً به هیلاندار رفت، پسر و جانشینش استفان سرپرستی استودنیکا را بر عهده گرفت  نمانیا در سال 1199 در هیلاندار درگذشت. سومین پسر نمانیا راستکو (سنت ساوا)، پس از آشتی با برادرانش استفان و ووکان، آثار نمانیا را به استودنیکا منتقل کرد.  استودنیکا تحت سرپرستی ساوا به مرکز سیاسی، فرهنگی و معنوی صربستان در قرون وسطی تبدیل شد.

استودنیکا از مراقبت مستمر اعضای سلسله نمانجیچ لذت می برد. پادشاه رادوسلاو در سال 1235 یک انارتکس باشکوه به کلیسا اضافه کرد. پادشاه میلوتین یک کلیسای کوچک اما دوست داشتنی ساخت که به مقدسین یواخیم و آنا تقدیم شده است.

از زمان سقوط آخرین ایالت صربستان در قرون وسطی در سال 1459، ترک ها اغلب به صومعه حمله می کردند. اولین ترمیم قابل توجه آسیب در سال 1569 انجام شد، زمانی که نقاشی های دیواری در کلیسای ویرجین دوباره نقاشی شد. در اوایل قرن هفدهم زلزله و آتش سوزی صومعه را فرا گرفت و اسناد تاریخی و بخش قابل توجهی از میراث هنری ویران شد و برای همیشه از دست رفت.

کلیسای ویرجین یک کلیسای گنبدی تک شبستانی است. در انتهای شرقی آن یک اپسی سه ضلعی وجود دارد، در حالی که یک گلدسته گسترده رو به غرب است. در شمال و جنوب نیز دهلیزهایی وجود دارد. در دهه 1230 یک اگزونارتکس بزرگ اضافه شد. نماها با صفحات سنگ مرمر سفید ساخته شده است. در داخل، کلیسا با بلوک های توف پوشانده شده است. از نظر بیرونی، کلیسا به طور هماهنگ دو سبک معماری، سبک رومی و بیزانسی را با هم هماهنگ می کند. ترکیب این دو سبک در نهایت سبک خاصی از معماری را به وجود آورد که به نام مکتب راشک شناخته می شود.

در شمال غربی کلیسای ویرجین، کلیسای مقدسین یواخیم و آنا وجود دارد که پس از بنیانگذار آن، پادشاه میلوتین، به عنوان کلیسای پادشاه شناخته می شود. این کلیسا در سال 1314 به صورت صلیب فشرده با ساختار بیرونی گنبدی هشت ضلعی ساخته شد. از سنگ و توف ساخته شده و نماهای آن گچ بری شده است.

مجموعه صومعه استودنیکا شامل کلیسای سنت نیکلاس، یک کلیسای کوچک تک شبستانی است که در داخل آن با آثاری از قرن دوازدهم یا احتمالاً اوایل قرن سیزدهم نقاشی شده است. بین کلیسای سنت نیکلاس و کلیسای پادشاه پایه های کلیسایی است که به سنت جان باپتیست اختصاص یافته است. در غرب کلیسای ویرجین، یک سفره خانه قدیمی ساخته شده از آوار وجود دارد که در زمان اسقف اعظم ساوا ساخته شده است. سرانجام، در ضلع غربی مجموعه صومعه یک برج ناقوس وجود دارد که در قرن سیزدهم ساخته شده است. قبلاً یک کلیسای کوچک در داخل وجود داشت. اکنون تنها تکه هایی از نقاشی های دیواری در آنجا دیده می شود. بقایای نقاشی‌های دیواری نیز در قسمت بیرونی تاقچه شماره‌گذاری شده‌اند که به‌خوبی نشان‌دهنده تبارشناسی سلسله نمانجیچ است. آنها به وضوح به نقاشی های دیواری کلیسای ویرجین مربوط می شوند که به 1208-1209 بازمی گردد.

در سمت شمال از سفره خانه استودنیکا، اقامتگاه رهبانی قرن هجدهم قرار دارد که در حال حاضر دارای موزه است و تعدادی از نمایشگاه های گرانبها از گنجینه استودنیکا را به نمایش می گذارد. با این حال، جنگ‌ها و غارت‌های مکرر، ذخیره خزانه استودنیکا را به میزان قابل توجهی کاهش داده است.

دستاوردهای هنری مجسمه استودنیکا در چهار درگاه کلیسای ویرجین، عمدتاً در غرب، در داخل بین نارتکس و اگزونارتکس به اوج می رسد. در دیوار شمالی زیر گنبد، پنجره ای ساخته شده از صفحات مربع زیادی با مدال های حک شده بر روی پلاک سربی وجود دارد که نشان دهنده هشت حیوان خارق العاده - نمادهای فضایل باکره است. همچنین دو گل رز وجود دارد که نشان دهنده چشم الهی است. سنگ تراشان به احتمال زیاد از منطقه آدریاتیک به استودنیکا آمدند، شاید از کوتور، جایی که نمانیا قبلاً قصری داشت. آنها کتیبه ای با حروف صربی بر روی تمپان درگاه غربی به جای گذاشتند.

کلیسای ویرجین در دهه اول قرن سیزدهم نقاشی شده است. دیوارنگاره های اولیه تا حدودی در محوطه محراب، زیر گنبد، دیوار غربی و در دفترهای زیرین شبستان حفظ شده است. باشکوه‌ترین نماد مصلوب شدن است که در سال 1209 روی پس‌زمینه آبی نقاشی شده است، که یکی از دستاوردهای مهم در هنر صربستان است. در دیوار جنوبی "ترکیب بنیانگذاران" وجود دارد که نشان می دهد باکره نمانجا (سیمون) را با الگوی کلیسا به عنوان قاضی بی طرف نزد عیسی مسیح می برد. این نرده در سال 1569 نقاشی شده است. این نقاشی‌های دیواری شامل نمایشی نفیس از آخرین داوری در فهرست‌های بالا و پرتره همسر نمانجا، آنا به عنوان راهبه آناستازیا است.

اولین نقاشی دیواری در کلیسای کینگ نشان دهنده دستاورد عالی هنر بیزانسی در منطقه است. نقاشی‌های دیواری در طاق رادوسلاو و دیوارهای دیواری از دهه 1230 سرچشمه می‌گیرد و ارتباط نزدیکی با سبک نقاشی کلیسای اصلی دارد. کلیسای کوچک شمالی که به سنت نیکلاس اختصاص داده شده است، حاوی ترکیبی از Hetoimasia و چرخه ای است که به زندگی سنت نیکلاس می پردازد. در نمازخانه جنوبی، پرتره های نمانیا، استفان اول تاجدار و شاه رادوسلاو با همسرش آنا را می بینید. در دیوار شمالی تالار، سه تن از بزرگان کلیسای صربستان به تصویر کشیده شده اند - اسقف اعظم ساوا، آرسنیژه و ساوا دوم (برادر رادوسلاو).