کشور امارات متحده عربی را بهتر بشناسید

واژهٔ «امارات» به معنی شیخ‌نشین یا امیرنشین است. از این سو نام امارات متحده عربی نیز به معنی «شیخ‌نشین‌های متحد عربی» است. رسمیت این کشور بنام «امارات» از آنجاست که پس از تشکیل اتحادیه هفت امارت امیرنشین تأسیس شده‌است. کشوری در جنوب غربی قارهٔ آسیا و در شرق شبه جزیره عربستان، در خاورمیانه که از جنوب با قطر و عربستان سعودی، از شرق با عمان و از شمال با خلیج فارس همسایه ،امارات متحده عربی می باشد. امارات عربی متحده، اتحادی از هفت شیخ‌نشین کوچک به نام‌های ابوظبی، دبی، شارجه، عجمان، فجیره، راس‌الخیمه و ام‌القوین است که بعد از استقلال از بریتانیا در ۲ دسامبر ۱۹۷۱ میلادی شکل گرفت. این روز را با نام روز ملی امارات جشن می‌گیرند. با اینکه این ۷ امیرنشین از استقلال فراوانی برخوردار می باند اما یک امیر موروثی به عنوان حاکم کشور ایفای وظیفه می‌کند و شورای عالی حکام که متشکل از هفت امیر است، رئیس دولت و کابینه را انتخاب می‌کند. در حال حاضر امیر و رئیس دولت امارات شیخ خلیفه بن زاید آل نهیان است. ابوظبی ، پایتخت و بزرگ‌ترین شیخ‌نشین این کشور است. یکی از بزرگترین ذخایر نفتی دنیا در اختیار امارات می باشد و تولید ناخالص سرانه آن در حد ثروتمندترین کشورهای اروپای غربی است. ابوظبی بزرگترین شیخ‌نشین آن است و دومین شیخ‌نشین دوبی است. بخش اعظم این سرزمین را صحرا تشکیل می‌دهد. دو رشته کوه نیز در این کشور وجود دارد. سواحل این کشور، که اکثر جمعیت کشور در آن ساکنند، عمدتا پوشیده از نمکزار است. این کشور طیف وسیعی از فرصت‌های شغلی را در صنایع مختلف برای ساکنان خود ارائه می‌دهد و متخصصان را از سراسر جهان جذب بازار کار خود می‌کند. در بین شهرهای امارات متحده عربی، عجمان ارزان‌ترین شهر و دبی و ابوظبی گران‌ترین شهرها هستند. در این کشور حدود ۱۷ شرکت به طور رسمی و دولتی فعالیت بیمه‌ای خود را ادامه داده‌اند و گردش مالی در این زمینه بسیار زیاد اعلام شده است. حمل‌ونقل عمومی جهت زندگی در امارات بسیار پیشرفت داشته است به‌طوری‌که سیستم‌های حمل‌ونقل شهری در این کشور روزبه‌روز بهتر می‌شوند.

تصاویر کشور امارات متحده عربی

نرخ ارز ( پنج شنبه 30 فروردین 1403 ) - 16:59

قیمت دلار در تهران 647,000 ریال (0.00%)

قیمت یورو در تهران 716,890 ریال (-0.02%)

قیمت پوند در تهران 837,790 ریال (-0.01%)

قیمت درهم در تهران 183,910 ریال (0.04%)

قیمت لیر در تهران 20,750 ریال (-0.48%)

آب و هوا در امارات متحده عربی

بارندگی در این کشور نادر و اغلب در ماه‌های زمستان رخ می‌دهد. در طول و پایان فصل زمستان وقوع توفان شن معمول است.امارات متحده عربی آب وهوایی گرمسیری دارد، تابستان‌های آن داغ و مرطوب و زمستان‌های آن ملایم است. دبی در فصل تابستان بسیار گرم، پر باد و خشک است و به طور میانگین دارای دمایی در حدود ۴۰ درجهٔ سانتی‌گراد (۱۰۴ درجهٔ فارنهایت) در روز و ۳۰ درجهٔ سانتی‌گراد (۸۶ درجهٔ فارنهایت) در شب می‌باشد. همچنین در اغلب روزهای سال آسمانی آفتابی مشاهده می‌شود. دبی در فصل زمستان نیز گرم است و به طور میانگین دارای دمای ۲۳ درجهٔ سانتی‌گراد (۷۳ درجهٔ فارنهایت) در روز و ۱۴ درجهٔ سانتی‌گراد (۵۷ درجهٔ فارنهایت) در شب می‌باشد. میزان بارش در دبی ۱۵۰ میلی‌متر (۵.۹۱ اینچ) در سال می‌باشد. در فصل بهار و پاییز، هوا در امارات متحده عربی نسبتاً ملایم است. دما در این فصول معمولاً بین 25 تا 35 درجه سانتیگراد است، که باعث می‌شود این فصول برای فعالیت‌های خارجی و گردشگری بسیار مناسب باشند. در این فصول نیز بادهای خنک به نام "شمالی" وجود دارند که هوا را تا حدی خنک می‌کنند. این فصول نیز به عنوان فصل‌های مهمی برای گردشگری در امارات متحده عربی شناخته می‌شوند، زیرا هوا بهاری و پاییزی امکان انجام فعالیت‌های رو به فرهنگی، تاریخی و طبیعی را فراهم می‌سازد.

موقعیت جغرافیایی در امارات متحده عربی

امارات متحده عربی در شبه‌جزیره عربی واقع شده است، در شرق شبه‌جزیره، در ناحیهٔ جنوب‌غربی خلیج فارس. این کشور از شمال به خلیج فارس، از شرق و جنوب شرق به عمان، از جنوب به سعودی عربی و از غرب به قطر محدود می‌شود. موقعیت جغرافیایی امارات متحده عربی باعث شده است که این کشور به عنوان یک مرکز تجاری و گردشگری بین‌المللی مهم شناخته شود. امارات در رده ۱۱۵ دنیا از نظر پهناوری قرار گرفته چون مساحت این کشور ۸۳٬۶۰۰ کیلومترمربع است. ۰٫۷۷ % خاک آن قابل کشاورزی می باشد چون آب‌وهوایی بیابانی و سرزمینی هموار دارد که قسمت شرقی آن کوهستانی و سردتر است . فقط ۱۹ % اهالی این کشور اصلیت اماراتی دارند و ۲۳ % از اعراب دیگر کشورها و ایرانیان و حدود ۵۰ % از اهالی جنوب آسیا هستند. زبان رسمی کشور عربی است و انگلیسی، فارسی، اردو و هندی نیز کاربرد زیادی دارد. مذهب رسمی این کشور اسلام است که حدود ۹۶٪ مردم را شامل می‌شود. واحد پول آن درهم است. جمعیت آن در سال ۲۰۱۲ حدود ۵٫۳۱۴٫۳۱۷ نفر برآورد شده و رشد جمعیت آن ۳٫۰۵ % است و با بیش از ۱۶ مهاجر در سال به ازای هر هزار نفر جمعیت پنجمین کشور مهاجرپذیر دنیاست. صادرات نفت خام این کشور در سال ۲۰۰۹ میلادی، حدود ۲٫۳۹۵ میلیون بشکه در روز بوده که امارات را چهارمین صادرکننده نفت دنیا می‌سازد. سرانه تولید ناخالص داخلی کشور در سال ۲۰۱۱ بر اساس قدرت خرید حدود ۴۸٬۵۰۰ دلار بوده که آن را در رتبه یازدهم دنیا قرار می‌دهد.

سیاست در امارات متحده عربی

هر شیخ‌نشین دولت محلی مستقل خود را دارد و قوانین خود را مستقلا تصویب می‌کند چون حکومت در این کشور فدرال می باشد. بزرگترین قدرت دولت فدرال در امارات به این دلیل می باشد که کنسول عالی رهبری در هر ایالت به صورت موروثی منتقل شده و سران در کنار این فدرال را تشکیل می‌دهند. اعضای این کنسول رئیس جمهور را انتخاب می کند و دولت فدرال را نیز نخست‌وزیر اداره می‌کند. نخست وزیر را رئیس جمهور و هیئت 40 نفره از مشاوران به نام شورای ملی انتخاب می‌کنند. این کشور متکی بر سرمایه نبوه حاصله و ذخایر عظیم نفتی و بافت ضعیف اجتماعی و سیستم اتوکراسی سیاسی است. در این کشور همه چیز مستقیما" تحت نظر و ادراه سلطان یا شیخ است. تشکیل این شیخ نشین بعد از خروج بریتانیا از شرق کانال سوئز و با مساعدت و نظارت این دولت صورت پذیرفت. نظام حکومتی بیش از همه متکی به سیستم قبیله ای و طایفه گری است. ثروتمندی و فقر امارتهای مختلف در میزان تاثیر گذاری هر یک از امارات در شورای فدراسیون دخالت تام و کمال دارد. چنانکه امارات ابوظبی و دوبی که یکی به علت ذخایر عظیم نفتی و دیگری به علت نفت و مرکزیت تجاری از موقعیت ممتازی در سطح فدراسیون برخوردار هستند. به همین دلیل در شورای عالی فدرال حق وتو دارند و دارای نمایندگان بیشتری در مجلس ملی فدراسیون هستند. در زمینه اقتصادی امارات متحده عربی بااتکاء به ذخایر عظیم نفتی به سوی مدرنیزاسیون، حرکت بسیار پرشتابی را از قبل آغاز نموده است. بندر تجارتی دوبی فی نفسه از نظر درآمد صادرات از اهمیت بالایی برای اتحادیه برخوردار است. مقامات این کشور سعی نموده اند، تبعات ناشی از کاهش درآمدهای نفتی دهه ‎۱۹۸۰ را از طریق سیاستهای محتاطانه مالی جبران نموده و درضمن، مبانی اصلی اعاده رونق رادر کشورهای خود فراهم سازند. در زمینه آینده این شیخ نشین می توان گفت که با توجه به شرایط موجود و ریشه یافتن نهادهای سیاسی و اقتصادی و افزایش توانایی و قدرت دفاعی و استراتژیکی این کشور، این امارات در صحنه بین المللی جایگاه خود را مستحکم خواهد نمود و همین استحکام و حفظ استقلال و تمامیت ارضی در بعد خارجی، موجب تقلیل اختلافات درونی در بعد داخلی خواهد شد. دربعد منطقه ای پیش بینی می شود که این کشور همکاری خود را با شورای همکاری خلیج فارس ادامه داده و در زیر چتر امنیتی عربستان سعودی باشد.در زمینه اقتصادی، امارات متحده عربی سعی می کند ماهیت اقتصادی خود را متنوع سازد و از اقتصاد تک محصولی نفت به سوی اقتصاد چند پایه حرکت نماید. در این کشور هیچ گونه فعالیت حزبی وجود ندارد و بيشتر دارای جمعيتها و باشگاههای اجتماعی و هنری و صنفی و فرهنگی و فكری است كه بيشترين همگرايي را با سياستهاي راهبردي و كلان نظام امارات دارند.

تاریخ در امارات متحده عربی

این کشور بعد از ترك منطقه توسط انگليس در سال 1971 ، پايه‌گذاري شد. در سال1966 دبی ، موفقيت تجاري خود را بعد از كشف نفت آشكارکرد . اما اقتصاد دبي در قياس با ديگر كشورهاي منطقه با تنوع بخشیدن در صنايع خدماتي مانند : تجارت، ساختمان‌سازي، سرمايه‌گذاري، كارخانجات و صنایع ديگر نقش مهمي را در رشد اقتصاد اين كشور ايفاءنمود. اين کشور به يکی از ثروتمندتين کشورهای منطقه با اکتشاف نفت در سال 1958در منطقه ابوظبی ،تبدیل شد . در سال 1966 رسما اعلام کردند که در دبی نفت کشف شد. اکتشاف نفت به پيشرفت و توسعه زيربناهای اقتصادی و اجتماعی که از اصول اوليه جوامع مدرن می باشد، کمک بسياری نمود... دبی در سال 1830 يک آبادی کوچک بود با ساکنينی که از راه ماهيگيری، استخراج مرواريد و کشاورزی در مقياسی کوچک امرار معاش می کردند. در آن زمان، دبی توسط شاخه ای از قبيله بنی ياس از وادی ليوا در جنوب، جايی که هم اکنون شهر ابوظبی قرار دارد، اداره می شد. خانواده آل مکتوم که اکنون نوادگان آنها کشور را اداره می کنند، رهبری اين قبيله را به عهده داشتند. تا سال 1800 تغيير خاصی در دبی بوجود نيامد تا اينکه شيخ مکتوم بن حشر آل مکتوم، حاکم وقت، معافيتهای مالياتی را برای تجار خارجی وضع نمود و اين باعث گرديد تا تجار زيادی محل تجارت خود را از ايران و منطقه شارجه به دبی منتقل نمايند. بعدها انگليس يک خط کشتيرانی بين دبی و هند و ساير بنادر مهم منطقه برقرار نمود. دورنگری و روشنفکری حاکمان وقت باعث گرديد تا تجار ايرانی و هندی زير بنای توسعه دبی را بعنوان مهمترين بازار تجاری منطقه فراهم نمايند. شيخ راشد بن سعيد آل مکتوم، پدر حاکم فعلی دبی، کمک شايانی به رشد اين شهر نمود و زمينه را برای جذب هر چه بيشتر تجار فراهم نمود. دبی به صورت يک مرکز تجاری مهم بخصوص در زمينه صادرات مجدد در آمد. دبی و ساير امارتها در سال 1892 در قيموميت انگليس قرار گرفتند. انگليس اين منطقه را بسيار مهم می دانست و تلاش می نمود تا جلو نفوذ ساير قدرت های وقت مانند روسيه و فرانسه را در اين نقطه از جهان بگيرد. بالاخره در سال 1968، انگليس خروج خود را از اين منطقه آغاز نمود و سعی نمود تا يک کشور واحد شامل بحرين، قطر و ساير قبايل منطقه تشکيل دهد اما اين طرح با جدا شدن بحرين و قطر و تشکيل اين دو کشور منتفی شد. ولی ساير امارتها در سال 1971 به يکديگر ملحق شده و کشور امارات متحده عربی را بوجود آوردند. اين کشور از پيوستن امارتهای ابوظبی، دبی، عجمان، فجيره، شارجه و اُم القوين و راس الخيمه تشکيل گرديد. با توافق حکام، هر امارت قسمتی از قدرت خود را برای اداره آن امارت حفظ می نمود. شيخ زايد بن سلطان آل نهيان بعنوان رهبر اين کشور برگزيده شد که هنوز نيز اداره کشور را به عهده دارد. ابوظبی نيز بعنوان پايتخت آن برگزيده شد.

دین و مذهب در امارات متحده عربی

زبان رسمی کشور امارات ، عربی بوده و نیز انگلیسی، فارسی، اردو و هندی نیز کاربرد زیادی دارد. اسلام ، مذهب رسمی این کشور است که حدود ۹۶٪ مردم ،%۱۶ شیعه، %۸۰ سنی و %۴ بقیه مذاهب هستند. بنابر نقل‌های تاریخی، اسلام در سده نخست ق. به ‌دست عمرو بن عاص که از جانب پیامبر اکرم(ص) به این منطقه اعزام شده بود، به آن‌جا راه یافت. جمعیت ۹۶ درصدی مسلمان این کشور شامل مذاهب مختلفی چون حنبلی، شافعی، مالکی، شیعه و گروه اقلیت وهابی‌ است که این تنوع مذهبی، می‌تواند تأثیر فراوانی بر بافت اجتماعی و سیاسی آن داشته باشد. فرهنگ و دین امارات با ریشه‌هایی که در فرهنگ اسلامی‌دارد، روابط قوی‌ای با سایر جهان عرب و جهان اسلام برقرار کرده ‌است. دولت امارات عمدتا از طریق بنیاد فرهنگی ابوظبی، در صدد حفظ شکل‌های سنتی هنر و فرهنگ است؛ هر چند، تغییرات چشم‌گیری در زندگی اجتماعی صورت گرفته ‌است. اسلام به طور کلی بر جامعه و فرهنگ این کشور تأثیرگذار است و ارزش‌ها و آیین‌های اسلامی در زندگی روزمره و قوانین امارات متحده عربی تأکید شده است.

تقسیمات کشوری در امارات متحده عربی

وجه تسمیت این کشور بنام «امارات» از آنجاست که پس از تشکیل اتحادیه هفت امارت امیرنشین تأسیس شده‌است، شیخ‌نشین‌های هفت‌گانهٔ که دولت امارات متحده عربی را تشکیل می‌دهند به شرح زیر است: ابوظبی ، دبی ، شارجه ، عجمان ، ام‌القوین ، رأس‌الخیمه ، فجیره این کشور از شرق با عمان و از جنوب با عربستان سعودی مرز زمینی دارد. امارات متحده عربی با قطر و ایران هم از طریق آب‌های خلیج فارس همسایه است. نام باستانی این منطقه جلفاوه می‌باشد. ابوظبی بزرگ‌ترین شیخ‌نشین آن است و دومین شیخ‌نشین دوبی است. بخش اعظم این سرزمین را صحرا تشکیل می‌دهد. دو رشته کوه نیز در این کشور وجود دارد. سواحل این کشور، که اکثر جمعیت کشور در آن ساکنند، عمدتا پوشیده از نمکزار است. این کشور دارای یکی از غنی‌ترین معادن نفت جهان بوده، تقریبا ده درصد کل ذخایر نفتی جهان را در خود جای داده است. دومین شیخ نشین امارات متحده که به لحاظ تجاری و جمعیتی اهمیت دارد، امیرنشین دبی است که از جنبه جمعیتی، پر جمعیت‌ترین شهر امارات و از بعد تجاری، شهر بندری و پر رونق امارات متحده و منطقه آزاد تجاری به شمار می‌آید. حاکمان این کشور با توسل به بازرگانی و سیاست تجارت آزاد، به رغم درآمدهای اندک حاصل از فروش نفت، وسعت و مساحت کم، این امیرنشین را به یکی از پر رونق‌ترین مناطق تبدیل نموده‌اند. امارات دارای یک منطقه آزاد تجاری به نام «جبل علی» است. در «جبل علی» سرمایه گذاران سال‌هاست که به داد و ستد کالا می‌پردازند. این بندر آزاد، دروازه ورود کالاهای ساخته شده شرق آسیا و مرکز صادرات مجدد این گونه کالاها به کشورهای حوزه خلیج فارس است. دبی با جمعیتی بالغ بر ۷۵۰ هزار نفر، به عمده فروشی، و خرده فروشی بیش از نفت متکی است

اقتصاد در امارات متحده عربی

با 3 میلیون ۶۵ هزار نفر نیروی کار در کشور ، تولید ناخالص داخلی امارات 3/167 میلیارد دلار می باشد . با 4/2% نرخ بیکاری در این کشور ، باعث شده 5/19 % از مردم آن زیر خط فقر زندگی کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم ۱۱ % بود. سیاست نظارت بر ارز در این کشور وجود ندارد. بانک‌های تجاری بسیاری تحت نظارت بانک مرکزی فعالیت دارند. در این کشور مالیات شخصی دریافت نمی‌شود. امارات متحده عربی روزانه2 میلیون و ۵۴۰ هزار بشکه نفت تولید می‌کند که تمامی آن را صادر می‌کند. مصرف نفت این کشور روزانه ۳۷۲ هزار بشکه است که آن را وارد می‌کند. محصولات صادراتی این کشور شامل نفت خام، گاز طبیعی، کالاهای ترانزیتی، ماهی خشک شده و خرما است که به کشورهای ژاپن، کره جنوبی، تایلند و هند صادر می‌شود. محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات حمل و نقل، مواد شیمیایی و غذا است که از کشورهای چین ، هند، آمریکا ، ژاپن، آلمان و ایتالیا وارد می‌شود. اقتصاد امارت دومین اقتصاد بزرگ جهان عرب محسوب می‌شود، در نظر داشته باشید که صادرات نفت خام از این کشور به سایر کشورها بیش از ۲ میلیون بشکه در روز اعلام شده است. وضعیت اقتصادی کشور امارات به طور چشمگیری پیشرفت داشته است و مشخص است که این کشور می‌تواند در سال‌های آتی به رشد خوبی دست یابد. در این کشور درآمد زیادی حاصل از فروش نفت و همینطور سایر محصولات طبیعی وجود دارد. ارزیابی‌های صورت گرفته مشخص شده است که این کشور می‌تواند به طور دقیق یک وضعیت درآمدزایی خوب را ایجاد نماید و در این زمینه تا حد زیادی موفق ظاهر شده است.

ارتش و نظام در امارات متحده عربی

نیروی پلیس دبی در سال ۱۹۵۶ و در نایف تأسیس و تحت فرمان مستقیم شیخ محمد آل مکتوم، حاکم فعلی شیخ‌نشین دبی در حال اجرای قانون می می‌باشد. شیخ‌نشین‌های دبی و راس الخیمه تنها شهرهایی در کشور امارات هستند که دستگاه قضایی آن‌ها با دستگاه قضایی فدرال کشور امارات مطابقت ندارد. ساختار فرماندهي در امارات عربي متحده پيچيده است كه دليل آن به پيچيدگي ساختار سياسي اين كشور بازمي‌گردد. بنابراين، هر چند در ظاهر اين كشور نيروهاي مسلح را تحت يك فرماندهي مركزي متحد ساخته است، ولي در عمل سه فرماندهي را شاهد مي‌باشيم: فرماندهي شمالي (رأس‌الخيمه)، فرماندهي غربي (ابوظبي) كه تحت مسئوليت فرمانده ارتش بوده و از سوي نيروي هوايي ابوظبي پشتيباني مي‌شود و فرماندهي نظامي مركزي (دبي) كه زير نظر وزير دفاع بوده و از سوي نيروي هوايي دبي پشتيباني مي‌گردد. در اين راستا در زمان صلح سه سازمان نظامي جداگانه در ابوظبي، دبي و رأس‌الخيمه وجود دارند، ولي در زمان جنگ اين سازمان‌ها بايد تحت فرماندهي ستاد كل در ابوظبي قرار گيرند.

قوم و نژاد در امارات متحده عربی

طبق آمار های بدست آمده در امارات ، ۱۷ % از جمعیت دبی را اتباع اماراتی تشکیل می‌داد. همچنین حدود ۸۵ % (۷۱ % از جمعیت کل امارات) از جمعیت مهاجر این شهر را اتباع آسیایی تشکیل می‌دهند که عمدتاً هندی (۵۱٪)، زبان بلوچی (۱۶٪)، بنگلادشی (۹٪)، فیلیپینی (۳٪) و جمعیت قابل ملاحظه‌ای از سومالی که نزدیک به ۳۰٬۰۰۰ نفر می‌باشند هستند. یک چهارم از جمعیت کل امارات هم اصلیت ایرانی دارند. علاوه بر آمارهای بالا، ۱۶ % (۲۸۸٬۰۰۰ نفر) از جمعیت دبی در خوابگاه‌های کار جمعی زندگی می‌کنند که ملیت و نژاد آن‌ها شناسایی نشده‌است اما تصور می‌شود که عمدتاً آسیایی باشند. ریشه و اصالت بیشتر اماراتی‌ها، به طایفه بنی یاس برمی‌گردد. اما قوم‌های بلوچی، ایرانی، بستک،خنجی عمانی، یمنی، بحرینی اوزی نیز در طول زمان با این قوم آمیخته شدند. جمعیت کل اتباع اماراتی ۹۹۰،۰۰۰ نفر براساس سرشماری سال ۲۰۰۹ بوده‌است که این میزان، کمتر از ۱۷ درصد کل جمعیت ساکن در کشور امارات را تشکیل می‌دهد.

گردشگری و سفر در امارات متحده عربی

امیران عرب به دلیل پولدار بودن و نیز دوست داران تجملات بیشتر کشور های اروپایی را برای مسافرت انتخاب میکنند تا در آنجا بتوانند از تمامی امکانات رفاهی و مرفع که وجود دارد استفاده کنند .ولی در میان کشور های بزرگ دنیا انگلیس جزء کشورهایی می باشد که همیشه برای مسافرت به آنجا خواهند رفت .به طوری که بیشتر امیران عرب در آنجا زندگی می کنند. همچنین مردمان امارات به کشورهایی مانند ترکیه، تایلند، مالزی، مصر، اسپانیا و سوئیس سفر می‌کنند. این سفرها بیشتر در فصل‌های پاییز و زمستان انجام می‌شود، زیرا در این فصول هوا بهتر است و امکانات تفریحی فراوان‌تر می‌شود. شهروندان امارات علاقه‌مند به تفریحات ساحلی، تورهای تاریخی و فرهنگی، خرید و تجربه‌ی غذاهای محلی هستند. در امارات متحده عربی، شهروندان معمولاً به جاهایی مانند دبی، ابوظبی، شارجه، عجمان، رأس الخیمه، ام القیوین و فجیره سفر می‌کنند. این شهرها دارای امکانات تفریحی، مراکز خرید، رستوران‌های متنوع و مناظر زیبایی هستند که مورد علاقهٔ مردم محلی و گردشگران خارجی قرار می‌گیرند.

تحصیل در امارات متحده عربی

دانشگاه‌ها و کالج‌ها در ابوظبی (امارت)‏ ، دانشگاه‌ها و کالج‌های خصوصی در امارات متحده عربی‏ ،دانشگاه‌ها در دبی، امارات‏ ، دانشگاه‌ها در رأس‌الخیمه‏ ، دانشگاه‌ها در شارجه‏ ، این دانشگاهها جزء دانشگاههای معروف امارات می باشد که در سطح دنیا این دانشگاهها معرف می باشد . اما دانشگاه آمریکایی دبی،دانشگاه آمریکایی شارجه،دانشگاه زاید زیر نظر امریکا می باشد و سطح تحصیل در این دانشگاهها فوق العاده بالا می باشد به همین دلیل تحصیل در این دانشگاهها برای همه مردم امکان پذیر نمی باشد. زبان رسمی کشور امارات عربی است اما تحصیل در امارات معمولا به هر دو زبان انگلیسی و عربی انجام می‌شود. از این رو، افرادی که تحصیل در دانشگاه‌های امارات را انتخاب می‌کنند، باید به زبان‌های عربی یا انگلیسی تسلط کافی داشته باشند. در صورتی که زبان اصلی فرد مهاجر، انگلیسی یا عربی نباشد، باید مدارکی دال بر تسلط خود بر این زبان‌ها ارائه دهد. در امارات پیش‌دبستانی و مهد کودک اجباری نیست. اما برای آمادگی کودکان ۴ الی ۶ سال قبل از مدرسه، بهتر است این دو دوره گذرانده شود. تحصیل در مدارس امارات برای تمامی کودکان ۶ تا ۱۸ سال، چه بومی و چه مهاجر، اجباری است. مدارس امارات به مدارس دولتی، خصوصی و بین‌المللی تقسیم می‌شوند. تنها اتباع امارات می‌توانند در مدارس دولتی و به رایگان تحصیل کنند. افراد مهاجر باید در مدارس بین‌المللی و یا دولتی که هردو نیازمند پرداخت شهریه است نام‌نویسی کنند. زبان تحصیل در مدارس امارات عربی است و بر زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم تاکید می‌شود. برنامه‌های تحصیلی متنوعی در مقطع کارشناسی و به صورت تمام وقت یا پاره‌وقت در امارات وجود دارد. دوره‌های تمام وقت کارشناسی در این کشور معمولا بین سه الی چهار سال طول می‌کشند. دوره تحصیل کارشناسی ارشد تمام وقت در امارات یک یا دو ساله است. البته دوره‌های تحصیل ارشد به صورت آنلاین نیز در دانشگاه‌های این کشور برگزار می‌شود که ممکن است تا پنج سال طول بکشد. ساختار آموزش و تحصیل در مقطع دکتری در امارات، مانند آمریکاست و دانشجویان موظفند پژوهش‌های مستقلی انجام و نتایج آن را در قالب پایان‌نامه ارائه دهند. مدت زمان تحصیل در این مقطع با توجه به رشته تحصیلی سه الی چهار سال طول می‌کشد.

فرهنگ در امارات متحده عربی

امارات با ریشه‌هایی که در فرهنگ اسلامی دارد، روابط خوبی با سایر جهان عرب و جهان اسلام برقرار کرده‌است. دولت امارات عمدتاً از طریق بنیاد فرهنگی ابوظبی، در صدد حفظ شکل‌های سنتی هنر و فرهنگ است. هر چند، تغییرات چشم گیری در زندگی اجتماعی صورت گرفته‌است، نگرش به زنان تغییر کرده‌است و ورزش‌های جدیدی در کنار شتر سواری سنتی کم‌کم رایج می‌شوند، همچون ورزش گلف، بیابان کهن دوبی و مسابقات گلف ابوظبی و گران‌ترین مسابقهٔ اسب دوانی جهان، جام جهانی دوبی، که هر سال در ماه مارس (اسفند-فروردین) برگزار می‌شود. در امارات، بر خلاف کشور همسایه‌اش عربستان، که سعی بر جلوگیری از رواج دین‌های دیگر دارد. کلیساهای بسیاری وجود دارد. به دلیل اینکه بسیاری از آسیایی‌ها، امارات را به عنوان وطن دوم خود پذیرفته‌اند، رستوران‌ها و مراکز فرهنگی آسیایی بسیاری در این کشور وجود دارد. همچنین تعداد کمی مرکز و مدرسهٔ اروپایی نیز وجود دارد. قوانین و آداب‌ورسوم جهت زندگی در امارات متحده عربی بسیار متفاوت از قوانین اروپا است. واردات کالا: واردات محصولات گوشت خوک و پورنوگرافی به امارات متحده عربی غیرقانونی است. فیلم‌ها، کتاب‌ها و مجلات ممکن است مورد بررسی قرار بگیرند و سانسور شوند. مواد مخدر: مجازاتی برای جرائم مرتبط با مواد مخدر وجود دارد. مجازات‌های قاچاق و نگهداری مواد مخدر شدید است. مجازات‌های قاچاق مواد مخدر می‌تواند شامل مجازات اعدام باشد و داشتن حتی کمترین مقدار داروی غیرقانونی نیز می‌تواند منجر به حداقل 4 سال حبس در زندان شود. در مکان های عمومی دبی مردم اغلب لباس‌های رسمی و مرتب به تن می‌کنند، استفاده از لباس های باز و یا راحت در سطح شهر بسیار کم دیده می‌شود. بر اساس قوانین کلی، زن و مرد در این کشور باید لباسی به تن نمایند که از شانه ها تا زانوی خود را بپوشانند و استفاده از لباس های چاک دار و یا بدن نما رایج نیست. بهتر است که در مکان های عمومی لباس‌های بدون آستین استفاده نشود. مردم امارات اغلب به خرافاتی که در ایران نیز دیده می‌شود اعتقاد دارند، در این کشور از اعداد 7 و 13 دوری می‌شود. در امارات به طور کلی استفاده از لباس های تیره در مجالس عروسی و لباس های روشن در مجلس ختم ناصحیح است.

گردشگری و توریست در امارات متحده عربی

امیرنشین دبی می خواهد با استراتژی‌های مهم در زمینه گردشگری باعث سرازیری دلار به امارات متحده شود. گردشگری دبی بیشتر بر خرید است اگر چه جذابیت‌های مدرن و تاریخی نیز دارد. در سال ۲۰۰۷ میلادی شهر دبی هشتمین شهر پربازدید جهان بود، اما این باعث نشد که دست از پیاده سازی استراتژیها بکشند بلکه انتظار می‌رود که در سال ۲۰۱۵ میلادی، ۱۵ میلیون گردشگر به دبی سفر کنند. دبی مشهورترین شیخ‌نشین در میان شیخ‌نشین‌های هفتگانه کشور امارات متحده عربی است. دبی از دیگر امارت‌های امارات متحده عربی جدا و متمایز است زیرا درآمد نفت تنها ۶٪ از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد و درآمد اصلی آن از منطقه آزاد جبل علی و گردشگری است. شهر دبی با دیگر شهرهای کشور امارات متفاوت است و بخش زیادی از درآمد آن توسط صنعت گردشگری تأمین می‌شود. تنها دبی به عنوان پایتخت خرید خاورمیانه در دنیا مشهور است و به تنهایی بیش از ۷۰ مرکز خرید بزرگ : شامل دبی مال، بزرگ‌ترین مرکز خرید جهان را در خود جای داده‌است. از جاذبه های گردشگری دیگر می توان به : ساختمان‌های اطراف نهر نشانگر یک شهر قدیمی بوده که دهکده غوص (قریة الغوص) و دهکده میراثی (قریة التراث)، ماهیگیری و یافتن مروارید را به نمایش می‌گذارد. خانه شیخ سعید المکتوم، موزه دبی و منطقهٔ بستکیه (یکی از مناطق مهم و تاریخی این شهر است) منطقهٔ صنعتی دبی جبل علی نام دارد که از کشورهای زیادی از جمله چین و تایوان و تایلند در آن برای تولید به عنوان منطقهٔ کاملاً آزاد در آن جمع شده‌اند. منطقهٔ آموزشی دبی در غرب و دورترین نقطهٔ بر دبی قرار دارد. اسم این شهر «شهرک دانش» است. همین‌طور دبی دارای دانشگاه نسبتاً معروفی به اسم دانشگاه آمریکایی است که در نزدیکی شهر دانش قرار دارد. شهر اینترنتی و شهر رسانه هم در انتهای خیابان ساحلی جُمیرا و پس از عبور از برج عرب قرار گرفته‌اند. بزرگ‌ترین مرکز خرید دنباله دار دبی به نام مرکز تجاری تفریحی دبی می‌باشد.