چیچن ایتزا در حدود قرن ششم میلادی تأسیس شد و به‌عنوان یک مرکز مذهبی، سیاسی و اقتصادی مهم در منطقه یوکاتان شناخته می‌شد. این شهر تا حدود قرن دوازدهم به اوج خود رسید و پس از آن به دلایل نامعلومی تضعیف شد و جمعیت آن کاهش یافت. برخی منابع تاریخی نشان می‌دهند که ممکن است درگیری‌های داخلی و تغییرات زیست‌محیطی دلیل این سقوط بوده باشند.

یکی از ویژگی‌های مهم تاریخ چیچن ایتزا، ورود گروهی از قوم تولتک‌ها بود که تأثیر زیادی بر فرهنگ و معماری این شهر گذاشتند. این تأثیرات در سبک معماری و استفاده از سمبل‌های تولتکی به‌خوبی قابل مشاهده است.

چیچن ایتزا به خاطر معماری عظیم و پیشرفته‌اش معروف است. مهم‌ترین بنای این شهر "هرم کوکولکان" یا "ال کاستیلو" است. این هرم چهار طرف دارد که هر طرف ۹۱ پله دارد و با احتساب سکوی بالایی، تعداد کل پله‌ها به ۳۶۵ می‌رسد که معادل تعداد روزهای یک سال است. یکی از ویژگی‌های شگفت‌انگیز این هرم، بازی نور و سایه در روزهای اعتدالین (۲۰ یا ۲۱ مارس و ۲۳ یا ۲۴ سپتامبر) است که در آن سایه‌هایی به شکل مار بر روی پله‌ها تشکیل می‌شود و نشان از دانش علمی مایاها در زمینه نجوم دارد.

دیگر بناهای معروف شامل "معبد جنگجویان"، "زمین بازی بزرگ" برای بازی‌های توپی مایایی، و "چاه مقدس" (Cenote Sagrado) است که برای مراسم مذهبی و قربانی کردن استفاده می‌شد.

چیچن ایتزا نه تنها یک مرکز سیاسی و اقتصادی بود، بلکه به‌عنوان یک مرکز مذهبی و علمی نیز نقش داشت. مایاها به طور گسترده به مطالعه حرکت‌های نجومی می‌پرداختند و تقویمی بسیار دقیق بر اساس حرکت خورشید و سیارات تهیه کرده بودند. برخی از ساختمان‌های چیچن ایتزا، مانند رصدخانه "ال کاراکول"، برای مشاهده و مطالعه حرکت‌های ستاره‌ها و سیارات ساخته شده بود.

مایاها در چیچن ایتزا مراسم مذهبی متعددی را برگزار می‌کردند که برخی از آنها شامل قربانی کردن انسان‌ها و حیوانات بود. "چاه مقدس" یکی از مکان‌هایی بود که برای این قربانی‌ها استفاده می‌شد. مردم مایایی معتقد بودند که قربانی کردن به آنها کمک می‌کند تا خدایان را راضی کنند و محصولات بهتر و شرایط آب و هوایی مساعدتر داشته باشند.

در اواخر قرن دوازدهم میلادی، چیچن ایتزا به‌طور ناگهانی رو به زوال رفت. برخی از تاریخ‌شناسان معتقدند که درگیری‌های داخلی، شورش‌های مردم محلی و مهاجرت به مناطق دیگر از جمله دلایل سقوط این شهر بوده است. با این حال، چیچن ایتزا همچنان به‌عنوان یک مکان مقدس باقی ماند و حتی پس از سقوط، اهمیت مذهبی خود را حفظ کرد.

چیچن ایتزا یکی از مهم‌ترین مراکز فرهنگی تمدن مایا است و تأثیرات آن هنوز در فرهنگ‌های محلی مکزیک دیده می‌شود. این شهر به‌خاطر ترکیب سبک‌های معماری و فرهنگی مایا و تولتک‌ها، یک نمونه بی‌نظیر از تعامل فرهنگی بین تمدن‌ها است. از این رو، چیچن ایتزا در سال ۱۹۸۸ به‌عنوان یکی از آثار جهانی یونسکو به ثبت رسید و در سال ۲۰۰۷ نیز به‌عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید جهان انتخاب شد.