همه چیز درباره پل نیل جوبا در جوبا، سودان جنوبي

پل نیل جوبا یکی از مهم‌ترین زیرساخت‌های ارتباطی و حمل‌ونقلی در سودان جنوبی است که بر روی رود نیل سفید ساخته شده و شهر جوبا، پایتخت سودان جنوبی، را به مناطق شرقی و سایر نواحی کشور متصل می‌کند. 

این پل در سال 1972 در زمان رژیم ژنرال گافار نیمیری، از روی دو پل دوران جنگ جهانی دوم ساخته شد و در آن زمان 2.5 میلیون دلار هزینه داشت.

 این پل در ژانویه 2012 پس از تعمیرات اساسی پس از تصادف در سال 2010 که باعث شد یکی از خطوط پل برای وسایل نقلیه سنگین غیرقابل استفاده شود، دوباره بازگشایی شد.

 پل جدید به نام پل آزادی با هزینه بیش از 92 میلیون دلار در سال 2022 در فاصله کمی بالادست افتتاح شد.

گذرگاه اصلی پل نیل در جوبا در سال 1974 توسط شرکت ساختمانی هلندی De Groot International تحت برنامه سازمان ملل ساخته شد.

این پل نقش کلیدی در حمل‌ونقل، تجارت و ارتباطات داخلی کشور دارد و به ویژه در مسیرهای تجاری و لجستیکی حیاتی است.

 در طول سال‌ها، به دلیل افزایش حجم ترافیک و نیازهای حمل‌ونقل سنگین، پل نیل جوبا تحت تعمیرات و بازسازی‌هایی قرار گرفته است. 

این پل همچنین به عنوان نمادی از توسعه زیرساختی و گذرگاهی مهم برای ارتباطات بین‌المللی سودان جنوبی شناخته می‌شود.

طرح پل با شش دهانه 43 متری همچنین شامل راهروهایی به سمت چپ و راست، پنج ستون فرو رفته در زیرلایه گرانیتی، زمین‌های زمین و جاده منتهی به پل بود. 

بیش از 600 تن فولاد، قطعات جرثقیل شناور، دکل حفاری و بولدوزر و آشپزخانه صحرایی کامل و واحد پزشکی به محل انتقال داده شد. 

این مواد در اطراف کیپ حمل و از کشور همسایه کنیا به سودان منتقل شد.

 از اولین سفارش تا زمان خروج از بندر روتردام 7 هفته طول کشید، حمل و نقل 10 هفته طول کشید و کل زمان ساخت در محل 14 هفته بود. یکی از دلایل موفقیت آمیز بودن این برنامه فشرده، راه اندازی یک "کمپینگ" هوشیار بود که در آن 18 کارگر ساختمانی هلندی زندگی می کردند و از نزدیک با مردم محلی برای انجام کار همکاری می کردند.

پس از فروریختن یکی از پل ها به دلیل خصومت ها، دو پل جایگزین 252 متری Mabey Compact 200 در سال 2006 نصب شد. در سال 2010، یکی از این دو پل جوبا نیل آسیب دید و کاملاً برای وسایل نقلیه سنگین غیرقابل استفاده شد.

 این پل ها تنها راه دسترسی را از روی رود نیل به بخش زیادی از سودان جنوبی فراهم می کردند، زیرا بیشتر کالاها و مواد غذایی وارداتی از کنیا و اوگاندا از جاده جوبا-نیموله عبور می کردند.