کشور ایران را بهتر بشناسید

در طول تاریخ «ایران» یکی از رایج‌ترین نام‌های سرزمین وجغرافیای نامهای ایران بوده‌است. واژهٔ ایران (به پارسی باستان: «اَئیریَه‌نا» و برگرفته از کلمه «آریانام خَشَترام» و به معنای «سرزمین آریاییان» است که در گذر زمان به ایران تبدیل شده‌است. آریاییان سرزمین خود را ایریوشَی‌ُنِم یا ایریو دئینگهونام یعنی «مساکن آریائیان» می‌خواندند و بعدها که دارای حکومت و پادشاهی شدند میهنشان را ایریانو خْشَثْرُ یعنی «پادشاهی ایرانیان» خواندند. این نام بعدها اِئران شَتْر و «ایران شَهر» شده که «ایران» کوتاه شده همین نام است زندگی در ایران مزایا و معایبی دارد که به اندازه‌ی دیگر کشورها متفاوت است. فرهنگ و تاریخ غنی: ایران دارای یک فرهنگ غنی و تاریخ باستانی است که شامل آثار تاریخی، معماری، ادبیات، و هنر است. موقعیت جغرافیایی: ایران دارای موقعیت جغرافیایی مهمی در قلب خاورمیانه است که باعث ارتباطات و تجارت بین المللی قوی می‌شود. آموزش عالی: ایران دارای دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی معتبری است که برخی از آنها شهرت جهانی دارند. هزینه زندگی نسبتاً مناسب: هزینه‌های زندگی در برخی از شهرهای ایران نسبتاً پایین است مقایسه با کشورهای دیگر. معایب: محدودیت‌های سیاسی: ایران تحت سیطره نظامی و سیاسی است که می‌تواند به محدودیت‌هایی برای آزادی شخصی و انتخابات مردم منجر شود. تحریم‌ها و اقتصاد دچار مشکل: تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران و مشکلات اقتصادی ممکن است برای مردم ایران اثرات منفی داشته باشد. مشکلات اقتصادی: بیکاری، تورم، و کاهش قدرت خرید مشکلات اقتصادی مهمی است که بر بخش‌هایی از جامعه تأثیر می‌گذارد. محدودیت‌های فرهنگی: برخی از محدودیت‌های فرهنگی می‌تواند برای آزادی فرهنگی و مذهبی مردم محدودیت ایجاد کند. آلودگی هوا و محیط زیست: آلودگی هوا و محیط زیست در برخی از شهرها مشکلات جدی برای سلامتی عمومی ایجاد کرده است. ورزش‌های سنتی ایران، شامل بخش‌های کشتی، اسب‌دوانی و بدن‌سازی می‌شود. ورزش‌های تیمی، در سده بیستم میلادی، از غرب وارد این کشور شدند که شاخص‌ترین آنان، فوتبال، راگبی و والیبال بوده‌است.بیشتر مدال‌های المپیک ایران، در رشته‌های کشتی، وزنه‌برداری و ورزش‌های رزمی به‌دست آمده‌اند.ایران، زادگاه آیین‌های پهلوانی و زورخانه‌ای و چوگان (مورد اختلاف با آذربایجان) است.فوتبال به پرهوادارترین ورزش در ایران تبدیل شده‌است. به عنوان دوره‌ای درخشان، تیم ملی فوتبال ایران در سال‌های ۱۹۶۸، ۱۹۷۲، ۱۹۷۴ و ۱۹۷۶ به قهرمانی در بالاترین سطح آسیا دست یافت و نخستین‌بار در سال ۱۹۷۸ به جام جهانی فوتبال راه پیدا کرد. « هنر ایرانی » یکی از غنی ترین و متنوع ترین مجموعه های میراث فرهنگی بشر است. قالی بافی، نگارگری، سفال گری، معماری، موسیقی، خوش نویسی، خاتم کاری، میناکاری و معرق چوب ،تنها، نمونه هایی از هنرها و صنایع دستی ایران است. صنایع دستی به طور کلی به صنایعی گفته می شود که قابلیت استقرار در شهر و روستا را داشته باشد، نیازی به فن آوری پیشرفته ندارد و بیشتر وابسته به تخصص های بومی و سنتی است. صنایع دستی هر دو ویژگی مصرفی و هنری را دارد، برخوردار از بینش، ذوق، اندیشه و فرهنگ تولیده کننده نیز می باشد و در مجموع آن را یک هنر­صنعت نامیده اند. در گذشته از واژه “پایکوبی ” برای رقص استفاده می‌شد اما واژه “رقص” در حقیقت یک واژه عربی است که به صورت انحصاری در ایران استفاده می‌شود. خوشبختانه در حال حاضر در بعضی فرهنگها از جمله زبان آذربایجانی هنوز کلمه “پایکوبی” برای رقص استفاده می‌شود. تاریخچه رقص در ایران باستان به حدود هزاره 6 قبل از میلاد برمی‌گردد. در آن زمان‌ها مردم از نقاب‌ها، لباس حیوانات یا گیاهان و ریتم استفاده می‌کردند. تصاویر باستانی از رقصنده‌های ایرانی در مکان‌های باستان‌شناسی مانند: تپه سبز، جعفرآباد، چغامیش، تل جاری، چشمه علی، اسماعیل آباد، تل باکون، تپه سیالک، تپه موسیان، تپه یحیی تاریخچه رقص‌های محلی ایران را نشان می‌دهند.