کشور هندوستان را بهتر بشناسید

محلی که اولین ساکنان این کشور خانه های خود را حول و حوش آنجا ساختند به نام ایندیا ( هندوستان) برگرفته از نام رودخانه ایندوس است ، هنوستان ،کشوری در جنوب آسیا که پایتخت آن دهلی نو است. هند از شمال غربی با پاکستان؛ از شمال با چین، بوتان، نپال و تبت؛ و از شمال شرقی با برمه و بنگلادش همسایه‌است. همچنین هند از باختر با دریای عرب، از خاور با خلیج بنگال، و از جنوب نیز با اقیانوس هند مرز آبی دارد. هند جمعیت بسیار زیادی را در خود جای داده است چون از نظر پهناوری ۳٬۴۰۲٬۸۷۳ کیلومتر مربع (هفتم در جهان و ۲ برابر ایران) بوده و بیشتر این سرزمین هند پست و هموار می باشند و نیز رشته‌کوه هیمالیا که در شمال کشور قرار دارد باعث شده‌است که رطوبت و ابرهای باران‌زا به شمال آسیا نفوذ نکند و در نتیجه هند کشوری پرباران و مرطوب و دارای خاک بسیار حاصلخیز باشدو این موضوع باعث دلیل اصلی جمعیت زیاد می باشد. دومین کشور پر جمعیت دنیا پس از چین ، هند ۱٬۲۱۰٬۱۹۳٬۴۲۲ نفر به شمار می‌آید. بندر بمبئی (مومبائی) با جمعیتی نزدیک به ۱۴ میلیون تن، پرجمعیت‌ترین شهر هند است. هند بیش از سی و پنج شهر بزرگ با جمعیت بالای یک میلیون تن دارد. بمبئی، دهلی، کلکته، مدرس، بنگلور، حیدرآباد، اگرا، میسور، جی‌پور، گوا، پونا، بوپال، تریواندروم، سورات و کانپور از شهرهای مهم این کشور پهناور هستند. هند دارای تاریخ و فرهنگ بسیار کهن و پرباری است که به ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد می‌رسد. هند سرزمین نژادها، زبان‌ها، آیین‌ها، و فرهنگ‌های فراوان و گوناگون می‌باشد. در هند صدها زبان و هزاران گویش و لهجه وجود دارد. علاوه بر دو زبان هندی و انگلیسی که در قانون اساسی این کشور زبان رسمی اعلام شده‌است، ۲۲ زبان دیگر در یک یا چند ایالت موقعیت زبان رسمی را دارند. طی ۸۰۰ سال تسلط فارسی‌زبانان یا ایرانیان بر هند، این کشور از فرهنگ ایران و زبان فارسی تأثیر بسیاری پذیرفته‌است. زبان فارسی در دورهٔ غزنویان به هند راه یافت و با فرمانروایی دودمان گورکانیان هند زبان رسمی شد. زبان فارسی هند شاعران بزرگی همچون بیدل دهلوی، و امیر خسرو دهلوی و دستگاه شعری سبک هندی را در خود پروراند. زبان فارسی تأثیر فراوانی بر زبان‌های هند به‌ویژه زبان اردو گذاشته‌است. زبان فارسی پیش از آنکه هند مستعمره انگلستان شود (سده ۱۹ میلادی)، دومین زبان رسمی این کشور و زبان فرهنگی و علمی به‌شمار می‌رفت. سیستم اعداد در هندوستان ابداع شد و شماره صفر نیز توسط دانشمندی به نام آریاباتا به آن اضافه شد . سانسکریت ، زبانی که در هندوستان صحبت می شود ، به عنوان مهم ترین زبان فراگیر شناخته شده است و جالب آن که ریشه اغلب واژه ها به این زبان بر می گردد و حتی بسیاری از واژه های نرم افزار کامپیوتری برگرفته از این زبان است . هندوستان معروف به خالق بازی شطرنج است . جبر ، مثلثات و هندسه در هندوستان بسط و توسعه یافت . درسال 100 پیش از میلاد سیستم ارزش مکانی اعداد و سیستم اعشاری در هندوستان ابداع شد و سال ها مورد استفاده بود . امپرطوری در هند همیشه بعداز مرگ پدر به پسر ارث می رسید . هندوستان بزرگترین مرکز دموکرات جهان است . بازی مار و پله درهندوستان خلق شد که نام اصلی اش موکشیات است .

تصاویر کشور هندوستان

آب و هوا در هندوستان

هند به دلیل داشتن کوه های هیمالیا ، تنوع آب و هوای هند را بسیار زیاد کرده است که از کوهستان‌های همیشه پوشیده از برف هیمالیا تا منطقه گرمسیری در میانه و جنوب و کویر خشک غرب این کشور را دربر می‌گیرد. هند اچهار فصل بوده که این فصل ها شامل: سرد و خشک از ماه دسامبر تا فوریه، گرم و خشک از ماه مارس تا مه، فصل بارش از ماه ژوئن تا سپتامبر و معتدل در ماه‌های اکتبر و نوامبر می باشد. به طور میانگین ۱۰۰۰ تا۱۵۰۰ میلیمتر باران در سال، تقریباً سراسر هند را دربر می‌گیرد که این مقدار به ۲۵۰۰ میلیمتر در سواحل و ناحیه شمال شرقی هند می‌رسد. میانگین بارندگی سالانه در بنگال غربی به بیش از ۱۱هزار میلیمتر در سال می‌رسد.

موقعیت جغرافیایی در هندوستان

کشور هند با پاکستان، بنگلادش، نپال، بوتان، چین و برمه هم‌مرز است. هند، بخش بزرگ جنوب آسیا و شبه قاره هند را به خود اختصاص داده‌است جغرافیای هند بسیار متنوع است و شامل بیابان، کوهستان، دشت، تپه و فلات می‌شود. جغرافیای این به طور کلی به سه بخش تقسیم می‌شود: ۱) فلات بلند هیمالیا، ۲) جلگه سند و گنگ و ۳) شبه جزیره جنوب هند که مناطق مختلف کوهستانی، دره رودخانه‌ای، کویر، دشت و جنگل را در بر می‌گیرد. پائین‌ترین سطح هند، در اقیانوس هند، با ارتفاع صفر و بلندترین نقطه این کشور، قله کانچنجونگا، با ارتفاع ۸۵۶۸ متر در هیمالیا قرار دارد که سومین قله مرتفع جهان است. آب و هوای این کشور از گرمسیری در جنوب تا آب و هوای معتدل در شمال متغیر است. مساحت ناحیهِ قابل کشت هند ۱٫۲۶۹٫۲۱۹ کیلومتر مربع (۷۸/۵۶٪ کل مساحت کشور) است که به دلیل رشد جمعیت و افزایش شهرنشینی رو به کاهش است. سطح نواحی پوشیده از آب در هند معادل ۳۱۴٫۴۰۰ کیلومتر مربع است و میانگین باران این کشور ۱٫۱۰۰ میلیمتر در سال است. بیش از ۹۲ درصد استفاده آب در هند برای مصارف آب رسانی است که در سال ۱۹۷۴ حدود ۳۸۰ کیلومتر مربع بود و بر اساس پیش‌بینی‌ها تا سال ۲۰۲۵ به سقف ۱٫۰۵۰ کیلومتر مربع می‌رسد که برابر با مصارف صنعتی و خانگی است. منابع آبی هند شامل رودخانه‌ها، کانال‌ها، آبگیرها، دریاچه‌ها و سواحل غربی و شرقی اقیانوس هند و سایر خلیج‌ها و خلیج کوچک برای بیش از ۶ میلیون نفر در بخش ماهی‌گیری اشتغال ایجاد کرده‌اند. هند ششمین کشور تولیدکننده ماهی در سطح جهان و دومین تولیدکنندهِ ماهی بومی در سطح جهان است. رودخانه‌های طویل هند، شامل: رود براهماپوترا و ایندوس ۲۹۰۰ کیلومتر، گنگ ۲۵۰۰ کیلومتر، گوداواری ۱۴۷۰ کیلومتر، یامونا ۱۳۷۰ کیلومتر، نارمادا ۱۳۰۰ کیلومتر و کریشنا ۱۲۹۰ کیلومتر هستند. هند از آب و هوایی بسیار متنوع بهره می‌برد، از شمال به رشته‌کوه‌های هیمالیا ختم می‌شود و رودخانه‌های متعددی که از این بلندی‌ها سرچشمه می‌گیرند هوایی بارانی و خاکی بارآور را به نواحی شمالی هند می‌بخشند. رودهای گنگ و براهماپوترا مهم‌ترین این رودخانه‌ها هستند که هر دو به خلیج بنگال سرازیر می‌شوند. هندوها همچنین رود گنگ را مقدس می‌دانند. هند از زیست جانوری بسیار متنوعی بهره می‌برد، منطقه حفاظت شده‌ای به وسعت ۱۴۱۲ کیلومتر مربع در استان گجرات تنها پناهگاه باقی‌مانده حدود ۳۰۰ شیر آسیایی است. هند زیستگاه بسیاری از پستانداران بزرگ مانند فیل آسیایی، کرگدن هندی تک شاخ و ببر می‌باشد. بیش از ۲۰۰۰ گونه پرنده و سه نوع تمساح در این کشور زندگی می‌کنند. منابع طبیعی هند شامل زغال‌سنگ (از لحاظ میزان ذخایر در رده چهارم جهان قرار دارد)، آهن، منگنز، میکا، بوکسیت، تیتانیوم، کرومیت، گاز طبیعی، الماس، نفت خام، سنگ آهک، توریوم (بیشترین در جهان در سواحل ایالت کرالا) می‌باشد. ذخایر نفت هند که در ساحل بمبئی در مهاراشترا، گجرات و در شرق آسام وجود دارند. بیش از ۲۵٪ از نیازهای داخل را برطرف می‌کنند.

سیاست در هندوستان

یکی از بزرگترین دموکراسی جهان ،حکومت هند می‌باشد. در ۱۵ اوت ۱۹۴۷ (برابر ۲۳ مرداد ۱۳۲۶) استقلال هند که پاکستان، بنگلادش و نپال را هم دربر می‌گیرد، اعلام شد. جواهر لعل نهرو که «پاندیت» به معنی «معلم» خوانده می‌شد و یکی از بزرگ‌ترین رهبران جنبش استقلال هند از کنگره ملی هند بود به عنوان اولین نخست‌وزیر هند انتخاب شد. قانون اساسی هند در سال ۱۹۴۹ به تصویب رسید و از ۲۶ ژانویه ۱۹۵۰ به اجرا درآمد که از آن هنگام تاکنون بدون تغییر اساسی با موفقیت اجرا شده‌است. این قانون به دولت‌های ایالتی اختیارات گسترده‌ای اعطا کرده‌است. در نظام سیاسی هند، بالاترین مقام اجرایی کشور نخست وزیرامی باشد و رئیس‌جمهور مقامی تشریفاتی بوده که معمولاً از میان چهره‌های دارای محبوبیت گسترده در سراسر کشور انتخاب می‌شود. حزبی که اکثریت آرا را در انتخابات به دست آورد، نخست وزیر را تعیین می‌کند و با احزاب ائتلافی هیئت دولت را تشکیل می‌دهد. رئیس جمهور از جمع بندی آراء نمایندگان مجالس مرکزی و ایالتی از میان کاندیداهای احزاب تعیین می‌گردد. کمیسیون انتخابات این کشور یک نهاد مستقل دولتی است که اختیار کامل در تشخیص شرایط برگزاری و نظارت کامل بر برگزاری انتخابات را دارد. حداقل سن قانونی رای‌دهندگان ۱۸ سال است. قوه مقننه هند دربرگیرنده دو مجلس با نام‌های لوک‌سابا (مجلس عوام) و راجیاسابا (مجلس سنا) ست. نمایندگان راجیا سابا ۲۵۰ نفرند که ۱۲ تن را رئیس جمهور و بقیه را نمایندگان مجالس ایالتی برمی‌گزیند. سناتورها باید در زمینه ادبیات، علم، هنر و مسائل اجتماعی متخصص باشند. همچنین ریاست جلسات این مجلس با معاون رئیس جمهور است. لوک سابا ۵۴۵ نماینده دارد که ۵۳۰ تن با رای مستقیم شهروندان و ۱۳ تن از ۷ فرمانداری کل انتخاب می‌شوند، ۲ نفر را نیز رئیس جمهور از میان بریتانیایی‌های هندی تبار برمی‌گزیند. نخست وزیر از سوی حزب حاکم در مجلس لوک سابا معرفی می‌شود. اولین انتخابات سراسری هند در ۱۹۵۲ برگزارشد. از آن زمان تا سال ۱۹۶۷ کنگره ملی هند پیوسته بیش از ۷۳٪ کرسی‌های لوک سابا را در اختیار داشت، اما پس از آن احزاب دیگر به ویژه حزب ناسیونالیست بهاراتیا جاناتا و احزاب ایالتی رشد چشمگیری را در محبوبیت خود شاهد بوده‌اند. تنها یک بار وقفه‌ای در روند دمکراسی این کشور ایجاد شد. آن هم در اواخر دهه ۱۹۷۰ بود که درگیری‌های داخلی منجر به اعلام حالت فوق‌العاده از سوی ایندیرا گاندی و در نهایت سرنگونی دولت وی توسط ارتش هند شد. گفتنی است یکی از مهم‌ترین عوامل نارضایتی از ایندیرا گاندی برنامه‌های او برای ترویج تنظیم خانواده به منظور کاهش رشد سرسام‌آور جمعیت بود.

تاریخ در هندوستان

پیشینه تاریخی کشور هند قدمتی در حدود دویست تا چهارصد هزار سال می‌رسدکه نشان می دهد که مردم در این شبه قاره شروع به زیستن کردند.. تمدن حوزه رود سند با قدمت نزدیک به سه هزار سال ، اولین تمدنی به معنای واقعی در این سرزمین است که با تمدن شهر سوخته در ایران همزمان بوده و با آن مراودات نزدیک داشته‌است و تقریباً پس از ورود آریائی‌ها بین سال‌های 2000تا 1800پیش از میلاد، هر دو از بین رفته‌اند. ورود آریائی‌ها به هند در فرهنگ، دین و ادبیات و نظام اجتماعی این سرزمین بسیار تأثیرگذار بوده‌است. از جمله می‌توان به شکل‌گیری زبان سانسکریت، تدوین متون مقدس هندو و پیدایش سیستم طبقاتی جامعه هند اشاره نمود. با حکومت دودمان موریا بین سالهای 326تا 200پیش از میلاد شکل ، اولین امپراتوری در هند شکل گرفت. آشوکای بزرگ ،قدرتمندترین حاکم تاریخ هند تا قبل از گورکانیان می باشد که سومین شاه این سلسله‌است. وی در تمام جنبه‌های هنری و اجتماعی و سیستم اداری از هخامنشیان ایران الهام می‌گرفت. آثار بسیار مهم حجاری این دوره مانند پیکره چهار شیر (نماد ملی هند) بسیار تحت تاثیر حجاری تخت جمشید است. میلاد اسکندر از سال327تا 326پیش به هندوستان حمله می‌کند. از سال 320تا 550میلادی ،دومین سلسله قدرتمند به نام گوپتا در شمال هند حاکمیت داشته و پس از گوپتاها تا قرن سیزده میلادی حکومت‌های زیادی در شمال هند با درگیری، شکست و پیروزی یکی پس از دیگری برروی کار آمدند. باتوجه به عدم قدرتمندی این حکومت‌ها، جنوب هند امنیت وآرامش بیشتری نسبت به شمال داشت و سرگرم تعامل و تجارت با اعراب مسلمان و منطقه جنوب آسیا بود و نقش مهمی در روابط خاور میانه با خاور دور ایفا می‌کرد. اولین تماس اسلام با آسیای جنوبی، سال هفتصد و یازده میلادی است که مسلمانان تا کناره رود سند که هم اکنون در پاکستان است پیش آمدند. در قرن دهم میلادی سلطان محمود غزنوی منطقه پنجاب را تصرف کرد و بارها به شمال هند حمله کرد. تا قرن سیزدهم تاخت و تازهای زیادی از سوی ایران و آسیای مرکزی به هند صورت می‌گرفت، اما چندان ماندگار نبودند، تا اینکه در این زمان مسلمانان، شهر دهلی را تصرف کردند و اولین حکومت مسلمانان، به نام دوران سلطنت یا غلامان مسلمان را بنیان گذاشتند واسلام رسماً بر هند حاکم شد. در سال 1526«بابُر» از نوادگان تیمور بر هند تسلط یافت و سلسله گورکانیان یا امپراتوری مغولی هند را بنیان گذاشت. این سلسله از 1526میلادی تا 1857میلادی در بخش بزرگی از شبه قاره هند فرمانروایی کرد. حکمرانان این سلسله به تدریج تمامی شبه قاره را تحت فرمان گرفتند. اکبرشاه امپراتور بزرگ این سلسله که سیاست مدارا با غیرمسلمانان هندی را درپیش گرفت را بزرگترین و مقتدرترین پادشاه هند می‌دانند. اما پس از مدتی بخش‌هایی از جنوب هند از اختیار آنان خارج شد. این دودمان آخرین دوران طلایی امپراتوری‌های اسلامی به شمار می‌رود و در نیمه سده 17میلادی و در زمان شاه جهان بزرگ‌ترین و ثروتمندترین امپراتوری جهان بود. در سال 1739میلادی با حمله نادرشاه افشار به هند مقدمات انقراض این امپراتوری فراهم شد و در سال 1857پس از سال‌ها نبرد سرانجام کمپانی هند شرقی توانست این امپراتوری را منقرض کرده و سرزمین‌های آنرا تصرف کند. در سال 1510میلادی پرتغالی‌ها به عنوان اولین مهاجمان اروپایی در گوا مستقر شدند. هنگامی که طوایف «مراتی» و «سیک» علیه حکومت پادشاهان گورکانی قیام کردند، بریتانیایی‌ها و فرانسوی‌ها در قرن 18مناطقی برای خود از هند جدا کردند و بنیاد حکومت بریتانیای کبیر در هند استوار گردید. دولت بریتانیا بر اثر شورش‌های سال 1857میلادی در هند، کمپانی هند شرقی بریتانیا را که گردانندهٔ هند بود منحل کرد و به این سرزمین خودمختاری داده شد. و در سالهای ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۵، دولت بریتانیا ناچار شد که ادارهٔ بعضی از امور کشور را به مردم هند واگذار نماید. در این هنگام رهبر بزرگ جنبش استقلال هند، ماهاتما گاندی قیام کرد و علیه استبداد بریتانیا به مبارزه پرداخت. سپس اختلاف شدیدی در بین سران هند و سران مسلمانان هند که رهبر آنها محمدعلی جناح بود بوجود آمد. قصد مسلمانان این بود که کشوری مرکب از مناطق مسلمان هند تشکیل دهند. در آن هنگام بریتانیا قوانینی وضع نمود که به‌موجب آن به هند و سیلان و پاکستان استقلال داده شد. در ماه اوت 1947م. آخرین سرباز بریتانیایی خاک هند را ترک گفت، و در تاریخ ژانویهٔ 1950هند حکومت جمهوری مستقل خود را اعلام نمود و به عضویت اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع بریتانیا درآمد. اختلافات مرزی دولت هند با پاکستان در منطقهٔ کشمیر هنوز برطرف نشده‌است.

دین و مذهب در هندوستان

حدود 80٫5٪ مردم هند پیرو آئین‌های هندو و حدود 13٫4٪ مسلمان و همچنین بیش از 2٫3٪ مسیحی و 1٫9٪ سیک دارد به این دلیل هند معجونی از ادیان مختلف و فرقه‌های مذهبی گوناگون است که اغلب آنها از هندوگرایی، اسلام و بوداگرایی نشات گرفته‌اند. هند اگرچه زادگاه آئین بودا بوده، اما جمعیت بودائیان هند در حال حاضر تنها حدود 0٫8٪ برآورد می‌شود. علاوه‌بر آن پیروان آیین جینیسم۰٫۸٪ و مجموع پیروان دین زرتشتی، یهودی، بهایی و بقیه مذاهب 0٫4٪ می‌باشد.با این وجود هند بزرگ‌ترین اجتماع فرقه احمدیه و مذاهب ایرانی بهائی و زرتشتی در سراسر جهان است. مسلمانان بیشتر در دهلی، بنگال غربی و نواحی شمال غربی کشور زندگی می‌کنند و در کشمیر بیشتر جمعیت را تشکیل داده‌اند. به این ترتیب هند پس از اندونزی و پاکستان پرشمارترین جمعیت مسلمان جهان را داراست. زرتشتیان، ازمهمترین اقلیت‌های دینی هند هستند که به پارسی معروفند و طی بیش از پنج سده اولیه حمله اعراب به ایران، از ایران به هند مهاجرت کرده‌اند و بیشتر در مناطق مختلف گجرات و مهاراشترا به مرکزیت بمبئی اقامت دارند. اگر چه جمعیت آنان کمتر از200هزار نفر است،

تقصیمات کشوری در هندوستان

این کشور شامل 28 ایالت میباشدکه این ایلت ها :آندرا پرادش،آروناچال پرادش،آسام،بیهار،چاتیسگر،گوآ،گجرات،هاریانا،هیماچال پرادش،جامو،کشمیر،جارکاند،کارناتاکا،کرالا،مادایا پرادش،ماهاراشترا،مانی‌پور،مگالایا،میزورام،ناگالند،اوریسا،پنجاب،راجستان،سیکیم،تامیل نادو،تریپورا،اوتار پرادش،اوتارانچاند،بنگال غربی نام دارند .

اقتصاد در هندوستان

کشور هند را به چهارمین اقتصاد بزرگ جهان می شناسندچون ، هند با رشد اقتصادی خود توانسته به طور متوسط ۸ درصد طی ۸ سال گذشته به یک قدرت اقتصادی تبدیل شود و اینن میزان رشد نزدیک به رشد اقتصادی کشور همسایه آن چین است. بر اساس برابری قدرت خرید، اقتصاد هند اکنون چهارمین اقتصاد بزرگ جهان به شمار می‌آید. میلیونها تن هنور در فقر شدید زندگی می‌کنند و در آمد سرانه ۷۲۰ دلار آمریکا در سال است. مشکلات زیربنایی نیز در هند ادامه دارد. در این قسمت آمدیم با توضیح مختصری شما را با اقتصاد این کشور آشنا کنیم : اگرچه هنوز بیش از ۳۴٪ جمعیت هند کمتر از یک دلاردر روز درامد دارند (رتبه ۲۲ دنیا) و حدود ۸۰٪ مردم با کمتر از دو دلار در روز زندگی می‌کنند،(رتبه ۱۶دنیا) و بیش از۳۰۰میلیون نفر در زیر خط فقر زندگی می‌کنند، اما پیشرفت‌های اقتصادی عظیم این کشور در چند سال اخیر رشد اقتصادی هند را به رقم ۸٪ رسانده و کارشناسان پیش بینی می‌کنند، در سال‌های آینده هند به رشد اقتصادی ۱۰٪ در سال نیز نائل شود.78 اگر روزی، نام هند فقر و تنگدستی را به یاد می‌آورد، اکنون پیشرفت‌های اقتصادی و رنسانس علمی این کشور توجه همگان را به خود جلب کرده‌است.[نیازمند منبع] مدت‌هاست که سرمایه‌گذاری‌های عظیم خارجی در این کشور امری عادی به شمار می‌آید و فروش کالاهای هندی در بازارهای جهان به شدت افزایش یافته‌است. کارشناسان سرآغاز پیشرفت‌های اقتصادی هند را سال ۱۹۹۱ می‌دانند. در این سال مانموهان سینگ وزیر دارایی هند، برنامه‌هایی را برای خروج کشور از اقتصاد برنامه‌ریزی شده به تصویب رساند و به تدریج به اجرا درآورد. از آن زمان به بعد به تدریج قوانین مالیاتیِ دست و پاگیر لغو شدند، قوانین صادرات و واردات کشور تعدیل شدند، امکان سرمایه‌گذاری خارجی فراهم آمد وامنیت سرمایه‌های داخلی تامین شد. مانموهان سینگ اکنون نخست وزیر هند است و توسعه طرح‌هایی را که خود شروع کرده، ادامه می‌دهد. تحلیل گران اقتصادی پیش بینی می‌کنند هند تا سال ۲۰۲۰ میلادی پس از آمریکا و چین سومین کشور صنعتی جهان باشد و درامد سرانه کشور به ۵۰۰۰ دلار یعنی دوبرابر میزان فعلی برسد. طبق سنجشی که طبق برابری قدرت خرید صورت گرفته، اقتصاد هند با داشتن تولید ناخالص داخلی GDP) ۶۱۱/۳) تریلیون دلار، در مقام چهارم را دارد.[۱] طبق محاسبه بر اساس نرخ برابری ارزی با دلار آمریکا، تولید ناخالص داخلی این کشور با رسیدن به میزان ۸/۷۱۹ میلیارد دلار (۲۰۰۵)، در مقام بیستم را به خود اختصاص می‌دهد.[۱] در پایان سه‌ماهه اول سال ۲۰۰۶، اقتصادهند با رشد ۹/۸ درصدی تولید ناخالص داخلی،[۲] از نظر سرعت رشد دومین اقتصاد مهم جهان بود. با این حال تعداد بسیار بالای جمعیت باعث شده‌است درآمد سرانه طبق برابری قدرت خرید به ۳۳۰۰ دلار و بر طبق تولید ناخالص داخلی اسمی به ۷۱۴ دلار برسد.[۱] اقتصاد هند، اقتصادی متنوع است و کشاورزی، صنایع دستی، نساجی، صنعت و گستره وسیعی از خدمات را در بر می‌گیرد. اگر چه هنوز دوسوم نیروی کار هند، درآمد خود را بطور مستقیم یا غیر مستقیم از بخش کشاورزی بدست می‌آورند، نقش بخش خدمات در اقتصاد هند اهمیت روزافزونی به خود گرفته‌است. آغاز عصر دیجیتال و خیل فراوان جمعیت تحصیلکرده و مسلط به زبان انگلیسی در هند، به تدریج اقتصاد این کشور را برای آندسته از شرکت‌های بین‌المللی که خدمات به مشتریان و پشتیبانی فنی خود را برونسپاری می‌کنند به یک مقصد مهم تبدیل کرده‌است. هند یکی از مهم‌ترین صادرکنندگان نیروی کار متخصص در زمینه‌های خدمات مالی و نرم‌افزاری و مهندسی نرم‌افزار است.[۳] هند عمدتاً در طی دوران استقلالش، رویکردی سوسیالیستی نسبت به اقتصاد درپیش گرفته و بر مشارکت بخش خصوصی، بازرگانی خارجی و سرمایه‌کذاری مستقیم خارجی نظارتهای دولتی سختگیرانه‌ای را اعمال می‌کرد. با این حال در اوایل دهه نود، هند با درپیش‌گرفتن رویکرد اصلاحات اقتصادی و کاهش کنترل دولت بر تجارت و سرمایه‌گذاری خارجی، به تدریج بازار خود را باز کرد. خصوصی‌سازی صنایع دولتی و آزاد کردن برخی بخش‌ها به نفع مناع بخش خصوصی و خارجی، در میان بحث و جدل‌های سیاسی به کندی پیش رفته‌است. هند در حال حاضر با مسئله آغاز رشد جمعیت و چالش کاستن از نابرابری اقتصادی و اجتماعی روبروست. اگرچه از آغاز استقلال، میزان فقر عمدتاً به خاطر انقلاب سبز و انجام اصلاحات اقتصادی کاهش چشمگیری یافته‌است، اما همچنان به عنوان یک معضل جدی پا برجاست.

ارتش و نظام در هندوستان

با اینکه هند توانسته رتبه چهارم در دنیا را به نام خود کند اما برای ارتش کشور خود نتواسته مانند کشور های دیگر سرمایه گزاری کند به همین دلیل پلیس محلی تنها نیروی امنیت در سطح کشور بوده و نیروی نظامی این کشور شامل نیروی هوایی و نیروی زمینی و نیروی دریایی میباشد.

قوم و نژاد در هندوستان

به علت تعدد نژاد در این کشور این کشور به کشور 72 ملت معروف شده است تعدد نژاد در این کشور امری عادی شده است و همه نژاد ها با همدیگر همزیستی مسالمت آمیز دارند

گردشگری و سفر در هندوستان

سفر رفتن در بین مردم این کشور به دلیل اینکه اکثرآ فقیر میباشند زیاد میسر نیست و فقط سرمایه داران امکان رفتن به سفر را دارند که بیشتر به کشورهای انگلستان و امریکا سفر میکنند

تحصیل در هندوستان

متقاضیان مقطع لیسانس : متقاضیان این مقطع بایستی دارای مدرک پیش دانشگاهی(ترجیحأ معدل بالای 13)باشند.هزینه تحصیل در هندوستان این مقطع سالانهبین600 نا800دلار برای رشته های علوم انسانی و 1000 تا 2500 دلار برای رشته های مهندسی و مدیریت می باشد لازم به ذکر است امکان گذراندن دوره های زبان قبل از شروع دانشگاه یک ترم یا دو ترم وجود دارد .زمان اصلی ورود به دانشگاه در سپتامبر (شهریور ماه) و زمان دوم در ژانویه (دی ماه) می باشد . متقاضیان پزشکی: متقاضیان این مقطع بایستی دارای مدرک پیش دانشگاهی تجربی و معدل بالای 14باشند هزینه کل دوره تحصیل در هندوستان در رشته پزشکی70 تا 80 هزار دلار، دندانپزشکی 45 هزار دلار و داروسازی 35 تا 40 هزار دلار می باشد متقاضیان فوق لیسانس : متقاضیان این مقطع می توانند به زبان انگلیسی تحصیل نمایند که طول این دوره 2 سال می باشد . متقاضیان بایستی دارای مدرک لیسانس(ترجیحأ با معدل بالای 14) و نمره زبان حداقلIELTS 5 باشند یا در دوره های آمادگی برای دانشگاه شرکت نمایند.هزینه تحصیل در هندوستان در این مقطع برای رشته های علوم انسانی سالانه بین 1000 تا 1500دلار و برای رشته های مهندسی و مدیریت 2000 تا 4000 دلارمی باشد . متقاضیان دکتری: متقاضیان این مقطع بایستی دارای مدرک فوق لیسانس(ترجیحأمعدل بالای 15) و ielts 6 باشندکه طول این دوره 3 تا 4 سال می باشد. هزینه تحصیل در هندوستان در این مقطع سالانه برای رشته های علوم انسانی 3000 تا 4000 دلار و برای رشته های مهندسی 5000 تا 6000 دلار می باشد.متقاضیان بایستیویزای تحقیقاتی گرفته و به کشور هندوستان سفر کنند. قابل توجه اینکه اخذ ویزای هند برای مقطع دکترا گاها تا 1 سال به طول میکند.

فرهنگ در هندوستان

یکی از جشنهای مردم هندو ، فستیوال«كاروا چاس» Karva Chauth می باشد . کاروا چاس بین زنان متاهل هندو اهمیت خاصی دارد . بطوریکه آنها معتقدند با به جا آوردن اعمال این روز باعث رفاه و عمر طولانی شوهران خود می شوند. منشا و اصل این جشن مبنی بر یک فکر بسیار جالب است. سالها قبل وقتی دختران ازدواج می کردند و برای زندگی با شوهر خود و خانواده اش از یک روستا به روستای دیگر می رفتند زمانی که آنها با شوهر خود یا خانواده شوهر اختلاف یا مشکلی داشتند ، به علت دور بودن خانواده خود و عدم وجود تلفن و یا امکانات برای رفت و آمد کسی را نداشتند که با آن درد دل کنند و برای مشکل خود از او کمک بخواهند و یا در زمان بیماری کسی نبود تا از آنها مراقبت و پرستاری کند به همین علت در روز عروسی یک نفر طی یکسری مراسم و تشریفات خاص به عنوان خواهر و یا یک دوست بسیار صمیمی برای عروس انتخاب میشد تا در ایام گرفتاری ، این فرد که مانند یک خواهر واقعی بود ، به عروس در حل مشکل و گرفتاریش کمک کند . این روز در حقیقت گرامیداشت این پیمان خواهری و یا دوستی بود. ولی با گذشت زمان صورت آن تغییر کرده است و تبدیل به جشنی شده است که زنان متاهل در این روز ، روزه می‌گیرند و از خوردن غذا و آب پرهیز می کنند و خدایان خود را پرستش می کنند و از آنها برکت ، برای زندگی و رفاه شوهران خود و طول عمر طلب می کنند. این جشن در شمال کشور هند برگزار می شود و کاملا یک جشن ویژه به حساب می آید . زیرا در هیچ جایی از دنیا هیچ زنی فقط به خاطر شوهرش روزه نمی گیرد. در رابطه با این جشن افسانه ای نقل شده است که مربوط به ملکه وراواتی می باشد. فستیوال لاهری : این فستیوال که در زبان تلگو (ایالت آندرا پرادش) پانگال گفته میشود در واقع فستیوال کشاورز است. طبق تقویم تلگون 13ژانویه اولین روز تابستان شروع میشه و آغاز کار کشاورزهاست. مراسمی هم که اجرا می کنند تقریبا شبیه چهارشنبه سوری ماست آتیش روشن می کنند و دورش می رقصند و کنجد و پف فیل می خورند. البته بعضی وقتها هم به اتفاق گاو از روی آتیش می پرند. جشن گانش : طبق اعتقادات هندوها یا همان هندوئیسم ۵خدا دارند(به نام های برهما- شیوا- ویشنو- دورگا - گانش) که گانش فرزند بزرگ شیوا هست. این خدا سری مانند فیل با بدنی مثل انسان دارد و ۴ دست و معمولا سوار بر یک موش کوچیک می باشدکه در هر کدام از دستهايش چیزی قرار دارد (داس- طناب-شیرینی) که هر کدام معنای خاصی را دارند. یک دستش را هم به صورت صاف نگه داشته که به معنی بخشندگی این خداست. در حومه شهر تعداد زیادی کارگاه های ساخت مجسمه این خدا وجود دارد. جشن گانش از روز تولد گانش شروع میشود و مجسمه را به مدت ۱۰روز در خانه نگه می دارند و رويش گُل می‌ریزند و عود روشن می کنند و غذا برایش تهیه می کنند. غروب روز دهم او را به رودخانه یا دریا می برند و به آب می اندازند تا به جایگاه اصلی خودش به آسمانها برگردد. هندوها اعتقاد دارند درشبی که این مجسمه ها را به آب می ندازند نباید به ماه نگاه کنند چون بد شانسی می آورد. مایاناکولای مایانا کولای به احتمال زیاد یکی از ترسناکترین رسوم آیین هندو است. مایانا کولای به زبان تامیلی یعنی "دزدی از قبرها". در این مراسم که سالی یکبار در شب تولد "شیوا" «خدای نابودی» برگزار می شود مریدان و پرستندگان شیوا به قبر مردگان هجوم برده و استخوانهای انسان را از خاک بیرون می کشند. در طول مراسم، برهمنان و برگزیدگان، در معبد استخوانهای انسان را به دندان گرفته و آنقدر می مکند تا شیره استخوان مرده در دهانشان جذب شود. بر اساس آیین هندو این عمل موجب خشنودی "شیوا" می شود و در نتیجه به مریدانش سلامتی می دهد. این مراسم فقط در شهر کوچکی از تامیل به نام نادو بیش از ٣٠٠٠ نفر را جذب می کند. در سایر شهرها و ایالات دیگر نیز مانند مادورای صورت می گیرد. شرکت کنندگان همگی پیش از شروع مراسم و در طول آن به کشیدن شیره بنگ (حشیش) مشغول هستند و نوشیدنیهای مخصوصی از آن درست کرده و می نوشند! ازدواج دو قورباغه در آسام براساس نقل قولهاي تاريخي، در گذشته، برای اینکه خدای باران (اندرا) از مردم خشنود شود و خشکسالی شدیدی را که در آسام ادامه دارد تمام کند طبق سنت، دو قورباغه را در برابر آتش مقدس توسط برهمنان به عقد هم در آمدند و در اين مراسم ازدواج سنتی، به همراه هديه جواهرات، لباسهای تقدیمی از طرف داماد قوباغه به عروس داده شد. بعد از مراسم عروسی این زوج در طبیعت رها شدند! ناوراتری Navratri جشن 9روزه ای در آیین هندوان است که باز هم مربوط به پرستش دورگا می باشد. اما جلوه دیگری از دورگا به نام "سرسوتی" الهه ثروت و دارایی است. سرسوتی در اصل خواهر گانشا و دختر شیوا و پاروتی است اما در اینجا جلوه و یا تولد دوباره ای از دورگا در نظر گرفته شده است. در روز اول این عبادت، بذرهایی را در اتاق پرستش (معبد) می کارند و در روز آخر که این بذرها چند سانتی متر بلند شده، چیده و به مریدان به عنوان هدیه ای از خدایشان می دهند . در روز سوم تا ششم الهه خوشبختی (خدای مونث) لکشمی پرستیده می شود. لکشمی هم تولد دیگری از دورگا در نظر گرفته شده است. اما در اصل لکشمی هم خواهر دیگر گانش و دختر شیوا و پاروتی است . ناوراتری به معنی 9جلوه است. چون معتقدند که دورگا 9بار تولد یافته و به 9جلوه مختلف تجسم یافته است به مدت 9شبانه روز جشن می گیرند و همه 9بت او را می پرستند . در روز آخر بتهای دورگا را در رودخانه یا دریاچه ها رها می کنند تا در آب حل شوند . داسه را "داسه را " فرم دیگری از پرستش خدای مونث دورگا است. قدمت این پرستش به زمان "رام" خدا بازمی گردد. زمانی که رام می خواست به جنگ راونای جن برود مراسمی اجرا کرد که طی آن دورگا را احضار کرده و از او راز شکست دادن آن جن را پرسید. این روز، به نام داسه ، مورد پرستش قرار گرفت. در این روز همه ساله مجسمه هایی از جنیان و خصوصا راونا ساخته و به یاد روزی که رام لشکر آنها را شکست داد می سوزانند. اما تنها دلیلی که رام توانست راونا را شکست دهد کمک و راهنمایی دورگا بود و برای همین دورگا در این روز پرستیده می شود . دورگا پوجا دورگا پوجا یعنی پرستش دورگا (یکی از مهمترین جشنهای هندوان است خصوصا در شمال هند. ) دورگا یک لغت سنسکریت به معنی "دست نیافتنی" و یک خدای مونث است . هندوان عموما به دو دلیل یکی وحشت از او و دیگری زیبایی اش او را می پرستند. می گویند نامهای زیادی دارد و بیش از ١٠٨ اسم برای او می شمارند که شامل اسم خدایان دیگری مانند "کالی" (خدای مرگ) و " پاروتی "(همسر شیوا ) هم می شود. او را مادر " گانشا" و " کارتیه کا" و " جیوتی" می دانند که فرزندان شیوا هستند. دورگا از بین برنده جنیان بد طینت بوده و به همین دلیل محبوبیت یافته است. ظهور او در حماسه های پورانا و آگاما ذکر شده و غالبا با ١٠ دست دیده شده که در هر دست شمشیر - ضدف - دیسک- تسبیح- زنگ - کاسه شراب - تیر - کمان - نیزه و خنجر نگه داشته است. همچنین بیشتر اوقات سوار بر پشت شیر یا ببر است. همواره لباسهای بسیار اشرافی و سلطنتی به تن دارد و گرانترین جواهرات را می آویزد. به همین ترتیب همین اقلام بر تن میلیونها بت دورگا نیز دیده می شود. اولین باری که دورگا بر زمین ظاهر شد به دلیل ستمهایی بود که جنی به نام "ماهیشاسور" به مردم می کرد. ماهیشاسور جن آب نشین بوفالویی بود بسیار بزرگ و قدرتمند به طوری که سایر جنیان و خدایان از او وحشت داشتند. حتی ویشنو و شیوا هم توان جنگ با او را نداشتند. اینجا بود که دورگا سوار بر شیری ظاهر شد و به جنگ ماهیشاسور رفت . او را شکست داد و آسمانها را به خدایان بازگردانند. جانمشتامی Janmashtami جانمشتامی روز تولد کریشنا ( یکی از خدایان هندو-تولد دوباره ای از ویشنو) است. کریشنا همان خدایی است که در جنگ مهابهارات به آرجون کمک کرد و نصایح او به آرجون بعدها به صورت "بهاگاوادگیتا" درآمد.. مراسم‌ : در این فستیوال دینی بتهایی از کودکی کریشنا ساخته می شوند و در نیمه شب این بتها را در گهواره هایی می گذارند و به آواز خواندن می پردازند و به این ترتیب تولد او را جشن می گیرند. در برخی ایالات هند مخصوصا ماهاراشترا رسم است که کوزه ای سفالی به نام دالی-هندی را پر از ماست و کره کرده و در ارتفاع بالايی آویزان می کنند. بعد مردان و کودکان دور هم جمع می شوند و روی شانه های یکدیگر می ایستند تا هرمی انسانی تشکیل شود و یک نفر از این هرم انسانی بالا رفته و کوزه را می شکند. این رسم به یاد کریشنا انجام می شود که عادت داشت با دوستانش از خانه های مردم دزدی کند وشیر و ماست و کره آنها را بدزدد و بخورد . شهری که کریشنا در آن بزرگ شد "گکول" نام دارد. مراسم پرستش : در این روز، روزه می گیرند و از صبح اول وقت به بت های کریشنا در معابد روغن حیوانی- عسل- ماست و آب پیشکش می کنند. همچنین لباس های نو بر تن بت ها می کنند و سنگهای گران قیمت یا جواهرات به آنها هدیه می دهند . بعد از‌آن به بتها انواع میوه ها- شیرینی ها و فراورده های شیر را پیشکش می کنند و بعد به خواندن سرودها و عبادات می پردازند. سپس بت ها را در گهواره می گذارند و با خود حمل می کنند و بعضی اسامی 108گانه این خدا را آنقدر تکرار می کنند تا در آن حالت غرق او شوند! و دری کنند . جشن روز استقلال و روز جمهوری: کشور هندوستان در(15اوت 1947) و درست یک روز پس از استقلال پاکستان (از بریتانیا) استقلال یافته‌است. قانون اساسی این کشور نیز در (26نوامبر 1949) تصویب شد، ولی از آنجا که برخی از مواد آن بلافاصله دستخوش تحول گردید و بخش عمده این قانون در (26ژانویه 1950) - که به عنوان «روز آغاز» شناخته شده‌است - عملی گشت، این روز در کشور هندوستان به عنوان «روز جمهوری» جشن گرفته می‌شود. آشنایی با برخی آداب و رسوم مردم هندوستان مردم هندوستان معتقدند كه چسباندن دو دست به یكدیگر نشانه همفكری و همرنگی با شخص مقابل است. سرزمین‌های واقع در مشرق زمین مهد آداب و رسوم و سنت‌های كهن هستند. یكی از كشورهایی كه فرهنگ و سنت‌های قدیمی‌دارد هندوستان است. Namaskar این كلمه یادآور متداول‌ترین و مشهورترین نوع سلام و علیك در هند است كه در هنگام خوش‌آمدگویی و یا خداحافظی به كار می‌رود. دراین شیوه سلام كردن، كف دو دست را به هم می‌چسبانند و در زیر صورت به سمت بالا نگه می‌دارند و كمی‌خم می‌شوند و سپس به شخصی كه دیده‌اند به این روش سلام می‌كنند. مردم هندوستان معتقدند كه چسباندن دو دست به یكدیگر نشانه همفكری و همرنگی با شخص مقابل است و از طرفی دست راست را مظهر روح و طبیعت معنوی انسانی و دست چپ را نشانگر جهان مادی و جسم انسانی می‌دانند و با این حركت می‌خواهند یكی بودن جسم و جان خود را به شخص مقابل بدهند. Tilak تیلاك نشانِ مذهبی‌ای است كه آن‌ها(هندي‌ها) بر روی پیشانی خود می‌گذارند و معتقدند برای آن‌ها سعادت، خیر و بركت به ارمغان می‌آورد. این نشان معمولاً از خمیر قرمز رنگی كه تركیبی از زردچوبه، زاج سفید، یُد و كافور است تهیه می‌شود و سپس به صورت لكه‌ای كوچك در بین ابروان گذاشته می‌شود. به عقیده مردم هند، این نقطه از پیشانی محل خرد نهفته، تمركز و عقل انسانی است. در ضمن از نظر مسائل عبادی هم كانون مهمی‌ به حساب می‌آید؛ و از طرفی آن را چشم سوم وجود خود می‌دانند و تمام مراسم مذهبی آن‌ها با گذاشتن تیلاك و چند دانه برنج با انگشت نشانه شست روی این نقطه انجام می‌شود. در ضمن این رسم در بعضی مواقع برای خوش‌آمد گویی یا وداع با میهمان هم دیده می‌شود. Arati انجام این سنت نشانی از عشق و تكریم است و در شرایط و موقعیت‌های متفاوت چون ستایش و درخواست بركت از خدا، تولد كودكان، خوش‌آمد گویی به مهمان، شركت در محافل شعری و سرود و خوش‌آمد گویی به عروس و داماد جدید به فراخور موضوع استفاده می‌شود. روش كار هم بسیار ساده است؛ پنج لامپ یا چراغ كوچك را با كره یا روغن پر می‌كنند و در سینی فلزی كوچكی قرار می‌دهند. در كنار آن نیز صدف حلزونی با آب پر می‌شود و اطرافش را با گُل و برگ تزئین می‌كنند. بوخور كافور هم به عنوان عطر سینی استفاده می‌شود و در نهایت سینی تهیه شده به حالت چرخان در محافل ذكر شده حركت داده می‌شود تا ارواح شیطانی و تأثیرات چشم‌های شیطانی از آن مجلس دور شود. حلقه‌های گل درست كردن حلقه‌های گل در هند بسیار مرسوم است. در هنگام نشان دادن ادب و احترام بیشتر دسته‌گل‌هایی از یاس سفید با گل‌های جعفری یا همیشه بهار (نارنجی رنگ) تهیه می‌كنند و به شكل ریسمانی به هم می‌بافند و ته آن را گره می‌زنند و آن را در مراسم مختلف بر گردن كسی كه می‌خواهند به او احترام بگذارند می‌اندازند. استفاده از حلقه گل در مراسم ازدواج بسیار مرسوم است. سنجاق روی بینی سنجاق روی بینی كه یك نگین براق است، مظهر اخلاص و نشان ازدواج و تأهل زنان هندی است. اگرچه با گذشت زمان این زینت مورد استفاده دخترها هم قرار گرفته است. Mangalsura گردنبندی است بر گردن زنان متأهل و معادل حلقه ازدواج در غرب و سایر كشورها است. گردنبند فوق معمولاً از دو رشته كوتاه از مهره‌های سیاه و آویزان از طلا است. در روز عروسی این گردنبند توسط داماد بر گردن عروس آویخته می‌شود تا دانه‌های سیاه آن عروس خانم را در مقابل شیطان حفظ كند. Shakna-Paula دستبندی است كه از مرجان قرمز و صدف تهیه می‌شود كه در مجلس عروسی به دست عروس خانم بسته می‌شود. مفهوم این دستبند در میان مردم هند این است كه با این دستبند داماد به عروس قول می‌دهد تا او را خوشبخت كند و او را همیشه دوست داشته باشد. هندی‌ها به این دستبند، دستبند عشق می‌گویند. آداب و رسم غذا خوردن در هند هندى‌ها آداب خاصى در مصرف غذا دارند، آنان در غذا خوردن اسراف نمى‌كنند، زیرا معتقدند با افراط در غذا دچار تنبلى شده و این امر مانع رشد فكرى و جسمانى‌شان مى‌شود. از سویى دیگر سعى مى‌كنند غذاى مصرفى‌شان به چرخه طبیعت بسیار نزدیك باشد. به همین دلیل غذاهایى چون ماهى و گوشت را كه برای به‌دست آوردن آن باید موجود زنده‌ای را كشت و در نتیجه باعث برهم زدن چرخه طبیعت می‌شود را مانع آرامش روح و نیایش با خدا مى‌دانند. از آداب جالبی که دارند، با دست غذا خوردن است که هیچ طبقه‌ی خاصی را هم شامل نمی‌شود، هندى‌ها معتقدند براى غذا خوردن نباید واسطه‌اى وجود داشته باشد تا انرژى بین غذا و انسان در تعامل باشد.

گردشگری و توریست در هندوستان

اماکن مذهبی و تفریحی این کشور هر ساله پذیرای هزاران گردشگر از سراسر دنیا میباشد و باعث شده که گردشگری در این کشور از رونق بالایی برخوردار شود. به دلیل دارا بودن سواحل بی نظیر و امکانات رفاهی در این کشور توریست ها از امکانات ویژه ای برخوردار هستند وجود مغازه های خالکوبی و مشروب فروشی های بسیاری در این کشور و همچنین کاباره ها و مناطق رقص در این کشور این کشور را به یک کشور شاد تبدیل کرده است ندر گوا : منطقه فوق العاده زیبایی است که سواحل شنی وسیع، زیبا، آرام و لذت بخشی دارد. طبیعت به شدت سبز، نخل‌های زیباترین سواحل و مراکز تفریحی ساحلی و امکانات مطلوب گردشگری با هزینه نسبتا کم از مهمترین عوامل جذب گردشکران به این منطقه است. افزون بر محیط طبیعی کلیسای بوم ژیزوس همراه با مومیایی زاویر مقدس در منطقه گوای کهنه شهرت و جذابیت ویژه‌ای دارد. کار ساخت این کلیسا از سال ۱۵۹۴ میلادی آغاز شده ودر سال ۱۶۰۵ به پایان رسیده است. کل مخارج احداث کلیسا را یک مرد پرتغالی اهدا کرده است. باغ رز: این باغ در خیابان ویجی نگرام این شهر قرار دارد و در زبان محلی به نام جایالالیتها معروف است. باغ رز یکی از زیباترین دیدنی‌های اوتی محسوب شده و بزرگ‌ترین باغ گل سرخ در هندوستان است. در این باغ شما می‌توانید بیش از ۲۰ هزار نوع از گل‌های رز را در قالب ۲۸۰۰‌گونه ببینید. شاید بسیاری از شما برای اولین بار در این باغ، گل رز سبز رنگ یا گل رز کاملا سیاهرنگ ببینید. باغ گیاه‌شناسی: در این باغ بسیار بزرگ که برای دیدن آن حداقل به نصف روز نیاز دارید انواع گونه‌های گل و گیاه و درختان گوناگون پرورش داده شده و با فضاسازی بسیار زیبا، چشم‌اندازی رویایی برای هر گردشگر فراهم می‌شود. در وصف این زیبایی همین بس که وقتی شما در بالای تپه انتهای این باغ به زیر پایتان نگاه می‌کنید رنگ‌های طبیعی و تند گیاهان و گل‌های گوناگون را در زمینه‌ای با بیش از ۱۰ طیف مختلف از رنگ سبز خواهید دید. دریاچه اوتی: این دریاچه زیبا در کنار شهر اوتی قرار دارد و به تنهایی یک مجموعه تفریحی ـ تجاری کامل محسوب می‌شود. در این دریاچه شما می‌توانید با اجاره کردن قایق‌های پارویی یا پدالی که قیمت یک ساعت آن حدود ۲۵۰۰ تومان می‌شود، گشتی روی دریاچه زده و لذت طبیعت استوایی را تجربه کنید. در کنار این دریاچه، پارک شهر بازی کودکان، مراکز ارائه صنایع دستی و محصولات ابریشمی و همچنین قطاری که با سوار شدن به آن می‌توانید در حاشیه دریاچه حرکت کنید وجود دارد. کلیسای سن‌استفان: این کلیسا در جاده میسور اوتی قرار دارد و قدیمی‌ترین کلیسای این منطقه محسوب می‌شود. کلیسای سن استفان در قرن نوزدهم ساخته شده و بازدید از آن خالی از لطف نیست. ‌کارخانه و موزه چای: چای و کاکائو اصلی‌ترین محصول اوتی است. کارخانه و موزه چای در جاده اوتی ـ‌ کونور و بر فراز ارتفاعات مشرف بر شهر قرار دارد. به شما توصیه می‌کنیم حتما این کارخانه را در برنامه بازدید خود بگنجانید. در این کارخانه و موزه شما با تمامی مراحل تولید چای از ابتدای برگ‌چینی تا خشک کردن و بسته‌بندی نهایی آشنا شده و مراحل آن را از نزدیک مشاهده خواهید کرد. در طبقه بالای این کارخانه، کارگاه تولید شکلات و کاکائو قرار دارد که در آن در برابر چشم بازدیدکنندگان، انواع کاکائو تولید و عرضه می‌شود. در انتها نیز شما می‌توانید به خانه تلسکوپ رفته و از بالای کوه به وسیله تلسکوپ‌های گوناگون با زوایای مختلف، نمای زیبایی از شهر اوتی و کوه‌ها و جنگل‌های اطراف آن داشته باشید. دماغه دلفین: دماغه دلفین نام قله‌ای بر فراز شهر است که شما می‌توانید با رفتن به این محل بر بلندترین نقطه مشرف به شهر قرار بگیرید. این محل به دلیل زائده سنگی بزرگی که بر بالای کوه به سمت دره پیشروی کرده و به شکل سر دلفین است به این نام مشهور شده است. جاده منتهی به دماغه دلفین، سنگفرش بوده و از میان جنگل می‌گذرد که خود از دیدنی‌های این منطقه محسوب می‌شود. از دیگر دیدنی‌های اوتی می‌توان به خانه‌های سنگی، کلبه‌های تودا، موزه موم، موزه مردم‌شناسی، ساحل رود پیکارا، جنگل کاج، سد کاماراج، پارک گوزن‌ها و دره پرسون اشاره کرد.