کشور ساحل عاج را بهتر بشناسید

سیاست در ساحل عاج

در این کشور رئيس جمهو ر و نخست وزیر و شورای وزیران به همراه 175 عضو مجمع براي دوره اي پنج ساله با رأي تمامي افراد بالغ انتخاب مي شوند. در این دولت پنج احزاب سياسي با عنوان حزب دموكرات (تنها حزب قانوني سابق) .جبهه‌ي مردمي ساحل عاج ،حزب كارگران ،حزب سوسياليست ،حزب سوسيال دموكرات وجود دارد . ساحل عاج عضو ‌سازمان ملل متحد ، سازمان وحدت افريقا ، جامعه‌ي اقتصادي كشورهاي غرب افريقا نیز می باشد . این کشور پس از استقلال از فرانسه در سال ۱۹۶۰، تجربه‌های مختلفی از جمله دوره‌هایی از نظام‌های دموکراتیک و نظام‌های نظامی را تجربه کرده است. در سال‌های اخیر، ساحل عاج با چالش‌هایی مانند بحران‌های سیاسی و نظامی روبرو بوده است. انتخابات ریاست جمهوری، توافق‌های صلح و تلاش‌هایی برای ایجاد پایداری و توسعه اقتصادی از جمله مسائلی هستند که در صحنه سیاسی این کشور مطرح بوده‌اند. همچنین، مبارزات بین احزاب مختلف سیاسی و رقابت برای قدرت و منابع نیز بخشی از صحنه سیاسی ساحل عاج را تشکیل می‌دهد. در کل، سیاست در ساحل عاج همچنان یک حوزه پویا و پیچیده است که در آن تعاملات بین اقشار مختلف جامعه و اقتصاد تأثیرگذار هستند.

تاریخ در ساحل عاج

خلاصه ای از بوجود امدن ساحل عاج : در سده ۱۵ میلادی ساحل عاج مورد توجه بازرگانان فرانسوی و پرتغالی که در جستجوی عاج فیل و تجارت برده بودند قرار گرفت. در رقابت‌های استعماری پرتغال و فرانسه بر سر به دست آوردن ساحل عاج، عاقبت این منطقه نصیب فرانسه شد و در سال ۱۸۴۲ به صورت قلمرو سرزمینی فرانسه شناخته شد. در سال ۱۸۹۳ ساحل عاج به صورت مستعمرهٔ غرب آفریقای فرانسه درآمد. ساحل عاج پس از جنگ جهانی دوم دارای خودگردانی داخلی شد و سرانجام در ۷ اوت ۱۹۶۰ از فرانسه اعلام استقلال کرد. در سال ۱۹۵۹ ساحل عاج به همراه سه کشور دیگر، داهومی (بنین)، نیجر و بورکینا فاسو یک اتحادیهٔ اقتصادی تشکیل دادند که بعداً چندین کشور غرب آفریقایی دیگر نیز به آن پیوستند. از زمان استقلال تا سال ۱۹۹۳، فلیکس اوفویت-بوانیرئیس‌جمهور ساحل عاج بود، در سال ۱۹۹۳ هوفوئه در گذشت. در سپتامبر ۱۹۹۸ به دنبال تصمیم رئیس‌جمهور، آنری کنان بدیه[۲] مبنی برافزودن بر دوران حکومتش و تغییر قانون اساسی، هزاران نفر در ساحل عاج دست به تظاهرات زدند. حکومت بدیه به دنبال اولین کودتای نظامی در کشور در دسامبر ۱۹۹۹ توسط ژنرال روبر گوی سرنگون شد، در نتیجه کمک‌های خارجی به کشور نیز متوقف شد. با فشار گروه‌های اپوزیسیون، گوی در ژوئیه ۲۰۰۰ سرانجام پذیرفت در ماه اکتبر انتخابات آزاد و دموکراتیک برگزار کند، در انتخابات ۲۶ اکتبر سال ۲۰۰۰، رهبر حزب اپوزیسیون و مخالف دولت، لورن گباگبو با نزدیک به ۶۰ ٪ آرا حائز رتبهٔ اول شد و به عنوان رئیس‌جمهور ساحل عاج معرفی شد، در این انتخابات روبرت گوی تنها توانست ۳۲ ٪ آرا را از آن خود کند. در این انتخابات به رهبر دیگر حزب مخالف، آلاسان واتارا اجازهٔ شرکت در انتخابات داده نشد، این امر ساحل عاج را به عرضهٔ جنگ‌های داخلی خونین تبدیل کرد. صدها تن در این درگیری‌ها کشته شدند. سربازان یاغی در ۱۹ سپتامبر ۲۰۰۲ سعی در طرح‌ریزی یک کودتا علیهٔ دولت را داشتند اما در اجرای آن ناکام ماندند، ژنرال روبرت گوی و دودو وزیر کشور که از عوامل اصلی کودتا بودند در درگیری بین سربازان دولتی شورشیان کشته شدند. در حالی که درگیری‌ها ادامه داشت، پیمان صلحی در ۲۵ ژانویهٔ ۲۰۰۳ با وساطت فرانسه بین طرف‌ها درگیر امضاء شد که دولت متعهد می‌شد شورشیان را نیز در قدرت سهیم کند. هواداران رئیس‌جمهور گباگبو به این تصمیم اعتراض کرده و در پایتخت دست به تظاهرات زدند. سرانجام در ژوئیه ۲۰۰۳ رسماً اعلام شد که جنگ پایان یافته‌است. پس از آن ۴ هزار سرباز فرانسوی در قالب نیروهای حافظ صلح سازمان ملل برای تأمین امنیت به ساحل عاج گسیل شدند. نیروهای دولتی و شورشیان همچنان آمادهٔ جنگ بودند، در سال ۲۰۰۴ شورشیان اسلام‌گرا همچنان نیمهٔ شمالی کشور را در کنترل خود داشتند. در نوامبر ۲۰۰۴ جنگ‌های داخلی مجدداً از سر گرفته شد و در می۲۰۰۵ دیر مذاکرات صلح با دیگر گروه‌های شبه نظامی آغاز شد. در ابتدا انتخابات برای نوامبر ۲۰۰۵ برنامه‌ریزی شد ولی با درخواست سازمان ملل مبنی بر ادامه درگیری‌ها و غیرممکن بودن برگزاری انتخابات، این انتخابات به بعداً موکول شد. در همین شرایط شورای امنیت سازمان ملل از رئیس‌جمهور گباگبو خواست در قدرت باقی بماند و به کار خود ادامه دهد. در ماه مارس ۲۰۰۷ به دنبال مذاکرت درگیری‌های پراکنده به یکباره فروکش کرد، و دولت با تقسیم قدرت با گروه‌های شورشی موافقت کرد، در ۴ آوریل ۲۰۰۷ رهبر شورشیان، گیوم سورو[۶] که مورد تأیید کلیهٔ گروه‌های شورشی ساحل عاج بود به عنوان نخست‌وزیر ساحل عاج انتخاب شد و آرامش نسبی در ساحل عاج برقرار شد. جنگ داخلی در سال ۲۰۰۲ در این کشور ضربه زیادی به اقتصاد آن وارد کرد. این جنگ زمانی آغاز شد که ارتش علیه رئیس‌جمهور وقت که در ایتالیا به سر می‌برد کودتا کرد. مردم این کشور بیشتر روزگارشان را با کشاورزی می‌گذرانند. یاموسوکرو پایتخت این کشور است. از سال ۱۹۸۳ پایتخت ساحل عاج از آبیجان به یاموسوکرو تغییر کرد با این حال هنوز سفارتخانه‌های کشورهای مختلف در آبیجان است. هرچند معاهده صلح بین دو طرف درگیر در جنگ داخلی این کشور امضاء شده‌است اما هنوز کشور دو نیمه‌است و بخشی از آن در دست نیروهای مخالف و بخش دیگر زیرنظر دولت است.

دین و مذهب در ساحل عاج

دین و مذهب در ساحل عاج متنوع است. اکثریت مردم این کشور به دین اسلام عمومی، به ویژه شیعه و سنی متعلق هستند. همچنین، مسیحیت نیز یکی از دین‌های رایج در این کشور است، که شامل گروه‌های مختلفی از جمله کاتولیک و پروتستان می‌شود. علاوه بر این، مذاهب سنتی و ارزش‌های محلی نیز در برخی از مناطق ساحل عاج حضور دارند و برای برخی از مردم اهمیت دارند. به طور کلی، ساحل عاج یک کشور با تنوع فرهنگی و مذهبی زیاد است و مردم با احترام به همدیگر و زندگی در کنار هم با وجود این تفاوت‌ها زندگی می‌کنند. دین مردم ساحل عاج حدود ۴۲ ٪ قوم آکان ، ۳۹ ٪ مسلمان ، ۳۳ ٪ مسیحی می باشد.

تقسیمات کشوری در ساحل عاج

کشور ساحل عاج دارای ۱۹ استان .آگنبی (Agneby)، – بافینگ (Bafing)،–ساساندرای سفلی (Bas-Sassandra)،دنگوئله (Denguele)، – دیکس هویت مونتانس (Dix-Huit Montagnes)، فروماگر (Fromager)، – ساساندرای علیا (Haut-Sassandra)، – لاکز (Lacs)،لاگونز (Lagunes)،– ماراهوئه (Marahoue)،کاوالی شمالی (Moyen-Cavally)، – کوموئهٔ شمالی (Moyen-Comoe)،کوموئه انزی (N'zi-Comoe)،– ساوانز (Savanes)، – باندامای جنوبی (Sud-Bandama)،– کوموئهٔ جنوبی (Sud-Comoe)، – واله دو بانداما (Vallee du Bandama)، وورودوگو (Worodougou)، زانزان (Zanzan) می باشد.

اقتصاد در ساحل عاج

تولید ناخالص داخلی این کشور ۳۲٫۸۶ میلیارد دلار می باشد که بخش عمده ای که ۶۸ ٪ می باشد از بخش کشاورزی بدست می اید. چون در این کشور بالای ۴۰-۵۰٪ مردم ان بیکار بوده و بالای ۴۲٪ نیز زیر خط فقر زندگی می کنند در صورتی که این کشور محصولاتی همچون کاکائو، قهوه، الوار، نفت، پنبه، موز، آناناس، روغن خرما و ماهی را به کشورهای فرانسه (۱۸٫۳ ٪، هلند (۹٫۷ ٪)، آمریکا (۹٫۱ ٪)، نیجریه (۷٫۲ ٪) و آلمان (۴٫۲٪) صادر و محصولات همچون سوخت، کالاهای اساسی و مواد غذایی است که از کشورهای نیجریه (۲۷٫۶٪)، فرانسه (۲۵٫۴ ٪) و چین (۴٫۳ ٪) را وارد می نماید. اقتصاد ساحل عاج از چندین بخش مختلف تشکیل شده است. این کشور یکی از بزرگترین تولیدکنندگان کاکائو در جهان است و این محصول یکی از پایه‌های اقتصادی اصلی آن است. همچنین، صنایع دیگری مانند نفت، گاز، نساجی، نقشه‌برداری، تولید مواد غذایی و صنایع دستی نیز در اقتصاد این کشور نقش مهمی دارند. ساحل عاج دارای منابع طبیعی غنی از جمله نفت و گاز است که به تولیدات صنعتی و صادرات کمک می‌کند. همچنین، کاکائو، که از برترین کشاورزی‌های آن است، به تولید و صادرات نقدینگی بسیار زیادی می‌انجامد. در سال‌های اخیر، ساحل عاج نیز سعی کرده است تا از منابع خود به‌عنوان مهمترین کشور در منطقه استفاده کند و با اصلاحات در بخش اقتصادی و بهبود محیط کسب و کار، جذب سرمایه‌گذاری خارجی را تسهیل کند. همچنین، توسعه بخش‌های مختلف اقتصادی و افزایش تنوع صادرات، اهمیت ویژه‌ای در برنامه‌های توسعه اقتصادی این کشور دارد.

ارتش و نظام در ساحل عاج

نيروهاي مسلح : 7.100 (1989). خدمت سربازي : ندارد .

قوم و نژاد در ساحل عاج

ساحل عاج یک کشور آفریقایی با جمعیت گوناگون از نظر قومیت و نژاد است. این کشور شامل گروه‌های مختلفی از جمله بائوله، مالینکه، وه، سنو، دیولا، یووروبا و غیره است. هر گروه قومی دارای فرهنگ، زبان و تاریخ خود است که باعث تنوع فرهنگی و اجتماعی در ساحل عاج می‌شود. جمعیت این کشور در حدود ۲۶٫۳ میلیون نفر با میانگین سنی ۱۹٫۴ سال می‌باشد. امید به زندگی در این کشور برای زنان ۵۱٫۸۲ سال و برای مردان ۴۶٫۶۲ سال است. ۷ درصد از مردم این کشور به بیماری ایدز مبتلا هستند. ۳۵ تا ۴۰ درصد از مردم این کشور مسلمان و ۲۰ تا ۳۰ درصد مسیحی هستند. زبان رسمی این کشور فرانسوی است. شهرهای بزرگ این کشور عبارتند از: آبیجان ۴٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر، بواکه ۶۵۰٬۰۰۰ نفر، دالوآ ۲۵۰٬۰۰۰ نفر، سن‌پدرو ۲۰۰٬۰۰۰ نفر، یاموسوکورو ۲۰۰٬۰۰۰ و بقیه مردم هم در سایر شهرها و روستاها زندگی می‌کنند. نرخ رشد جمعیت در این کشور حدود ۴٫۷ درصد در سال می‌باشد.

گردشگری و سفر در ساحل عاج

تحصیل در ساحل عاج

این یک واقعیت است که سیستم آموزشی بسیار قویی در کشور ساحل عاج نسبت به تحصیل در ترکیه، فرانسه، تحصیل در روسیه، کانادا و… وجود ندارد. با این وجود هزینه تحصیل در این کشور پایین است و رشته‌های تحصیلی متنوعی در دانشگاه‌های ساحل عاج ارائه می‌شود. آموزش در ساحل عاج همچنان با چالش‌های بسیاری روبرو است. میزان سوادآموزی برای بزرگسالان پایین است: در سال ۲۰۰۰، تخمین زده می‌شد که فقط ۴۸.۷٪ از کل جمعیت باسواد باشند (۶۰.۸٪ از مردان و ۶/۳۸٪ زنان). بسیاری از کودکان بین ۶ تا ۱۰ سال در مدرسه ثبت نام نمی‌کنند، عمدتا فرزندان خانواده‌های فقیر اکثر دانش آموزان آموزش متوسطه مرد هستند. تمام دوره کارشناسی دوره‌های کارشناسی به طور پیش فرض برای تکمیل چهار سال طول می‌کشد. با این وجود، انواع دیگری از برنامه‌ها نیز در نظر گرفته شده است که در نظر گرفته شده است که دانشجویان از مدت زمان متفاوتی استفاده کنند. کارشناسی ارشد در زمینه‌های مختلفی وجود دارد، به دانشجویان این امکان را می‌دهد تا تخصص خود را در یک منطقه جدید توسعه دهند و از این طریق اجازه ورود به یک مسیر شغلی جدید را فراهم کنند. کسب مدرک کارشناسی ارشد به دو سال تحصیل تمام وقت نیاز دارد، علاوه بر این، این دو سال تحصیل اضافی در بسیاری از فرصت‌های شغلی را که از نظر حرفه‌ای و مالی برآورده می‌شوند، باز می‌کند.

فرهنگ در ساحل عاج

مردم این کشور اغلب از لحاظ شخصیتی و بسیار مودبانه و آرام است، همیشه از یکدیگر عالی هستند و در مورد سلامتی، خانواده یا کار یک فرد سوال می‌کنند. انجام تجارت بدون سلام و احوالپرسی ناشایست است. مردان دست یکدیگر را تکان می‌دهند. در عوض، زنان سه بار یکدیگر را بر روی گونه‌ها، و در طرف‌های متفاوتی بوسه می‌کنند. در ساحل عاج، کودکان بسیار با ارزش هستند و نقش بسیار ویژه‌ای در تثبیت خانواده و فرهنگ و مراقبت از سایر اعضای خانواده دارند. دختران توسط مادران خود آموزش داده می‌شوند، و پسران از پدران و دیگر چهره‌های مرد یاد می‌گیرند. بازرگانان با محصولات محلی و معدود کالاهای وارداتی سرو کار دارند. علاوه بر این، موارد فرهنگی اغلب برای فروش از جمله گلدان‌های سفالی، ماسک، طبل، سبد، جواهرات و مجسمه‌ها پیدا می‌شوند. غذا نقش مهمی در مراسم تشریفاتی و مذهبی اکثر گروه‌های مردم بومی دارد. از تشریفات و نوشیدنی‌ها در مراسم‌های سنین بعد، مراسم مذهبی و مراسم ترحیم / یادبود استفاده می‌شود. در بین اقوام آکان، مهمترین این جشنواره یام، زمان شکرگذاری برای برداشت‌های خوب و فرصتی برای یادآوری کشف یام است. در اجرای ساحل عاج هنر نمایش هنر، موسیقی، رقص و جشنواره را تجسم می‌دهد. موسیقی تقریباً در همه جا – در فعالیت‌های روزمره و مراسم مذهبی – وجود دارد و بیشتر آوازها به صورت گروهی انجام می‌شود که معمولاً با سازهای سنتی همراه است. همراه با ملودی‌های بومی گروه‌های بومی، ایوواریایی‌ها در موسیقی معاصر بیشتری از اروپا و آمریکا شرکت می‌کنند.

گردشگری و توریست در ساحل عاج

Taï، یک جنگل اصلی بارانی و میراث جهانی یونسکو از سال ۱۹۸۲، یکی از بزرگترین ذخایر آفریقای غربی برای حیات وحش است. بازدید کنندگان می‌توانند از مسیرهای پیاده روی در میان جنگلهای بارانی لذت ببرند و شاهد تنوع زیستی گسترده‌ای باشند که این پارک برای ارائه دارد. شهر ابیجان با عنوان «پاریس غرب آفریقا» نامیده می‌شود، خود شهر ابیجان برای کاوش در آن چیزهای زیادی دارد. جزء بهترین شهرهای آفریقا و پر از زندگی و رنگ است. هنر، سواحل، خرید، کافه، رستوران و کلوپ‌های شبانه که دارای یکی از سرزنده‌ترین زندگی شبانه است، باعث می‌شود که آبیدجان پر جنب و جوش‌تر شود. کاوش در موزه هنر ملی که نمایش فرهنگ و هنرهای هنری آفریقا، خرید در Treichville ، قایقرانی با تالاب‌ها، قدم زدن در سواحل و بازدید از کلیسای جامع معروف سنت پائول فعالیتهایی است که نباید از دست بدهید.