کشور بنین را بهتر بشناسید

بعد از سال 1600، بنین امروزی دارای مناطق مختلف با نظام های سیاسی و قومیت های مختلف بود. اینها شامل دولت شهرها در امتداد ساحل (عمدتاً از گروه قومی آجا ، و همچنین شامل مردم یوروبا و گبه ) و مناطق قبیله ای در داخل (متشکل از مردمان باریبا ، ماهی، گدوی، و کابی) بود. امپراتوری اویو ، که عمدتاً در شرق بنین واقع شده بود، یک نیروی نظامی در منطقه بود که حملاتی را انجام می داد و از پادشاهی های ساحلی و مناطق قبیله ای خراج می گرفت. وضعیت در قرن هفدهم و هجدهم تغییر کرد زیرا پادشاهی داهومی که عمدتاً از مردم فون تشکیل شده بود، درفلات Abomey و شروع به تصرف مناطق در امتداد ساحل کرد. تا سال 1727، پادشاه آغاجه پادشاهی داهومی، شهرهای ساحلی آلادا و ویداه را فتح کرد . داهومی به خراج‌گزار امپراتوری اویو تبدیل شده بود و رقیب بود، اما مستقیماً به ایالت-شهر پورتو-نووو متحد اویو حمله نکرد . ظهور داهومی، رقابت آن با پورتو نوو، و سیاست قبیله ای در منطقه شمالی تا دوره استعمار و پس از استعمار ادامه یافت. در داهومی ، برخی از افراد جوان تر نزد سربازان مسن تر شاگرد شدند و آداب و رسوم نظامی پادشاهی را تا زمانی که به سن کافی برای پیوستن به ارتش رسیدند، آموزش دادند. داهومی یک لشکر سرباز زن نخبه به نام‌های آهوسی (همسران پادشاه)، مینو ("مادران ما" در فونگبه ) یا " آمازون‌های داهومی" تأسیس کرد. این تأکید بر آمادگی و دستاوردهای نظامی، داهومی را از سوی ناظران اروپایی و کاشفان قرن نوزدهم مانند سر ریچارد برتون ، « اسپارت سیاه» لقب داد . امپراتوری پرتغال طولانی ترین حضور اروپایی در بنین بود که در سال 1680 شروع شد و در سال 1961 با خروج آخرین نیروها از آجودا به پایان رسید . پادشاهان داهومی اسیران جنگی خود را به بردگی فراآتلانتیک فروختند یا در مراسمی به نام آداب و رسوم سالانه آنها را کشتند . در حدود سال 1750، پادشاه داهومی با فروش اسیران آفریقایی به تاجران برده اروپایی، سالانه 250000 پوند درآمد داشت. این منطقه به دلیل رونق تجارت برده، "ساحل برده" نامیده شد. پروتکل های دادگاه که خواستار بریده شدن سر بخشی از اسیران جنگی در نبردهای پادشاهی بود، تعداد افراد برده صادر شده از منطقه را کاهش داد. این تعداد از 102000 نفر در هر دهه در دهه 1780 به 24000 نفر در هر دهه در دهه 1860 رسید. این کاهش تا حدی به دلیل قانون تجارت برده 1807 بودممنوعیت تجارت برده در اقیانوس اطلس توسط بریتانیا در سال 1808 و به دنبال آن سایر کشورها. این کاهش تا سال 1885 ادامه یافت، زمانی که آخرین کشتی برده از جمهوری بنین مدرن به مقصد برزیل حرکت کرد، که هنوز برده داری را لغو نکرده بود. پایتخت پورتو نوو (به پرتغالی "بندر جدید") در ابتدا به عنوان بندری برای تجارت برده توسعه یافت. آمازون های داهومی با پادشاه در راس آنها، رفتن به جنگ، 1793. در میان کالاهایی که پرتغالی ها به دنبال آن بودند، اقلام حکاکی شده ای از عاج ساخته شده توسط صنعتگران بنین به شکل نمکدان های حکاکی شده، قاشق ها و شاخ های شکار بود - قطعاتی از هنر آفریقایی که برای فروش در خارج از کشور به عنوان اشیاء عجیب و غریب تولید می شدند.